Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 90
Świat Ducha
hymn narodzeniowy (Łuk.2:9-15). To prawdopodobnie ożywiony anioł objawił naszemu Panu w Getsemane, że Bóg wciąż był z Niego zadowolony (Łuk.22:43). Aniołowie objawili niewiastom zmartwychwstanie Jezusa (Mat.28:2-5; Mar. 16:5-7; Łuk.24:23; Jana 20:12). Dwóch z nich objawiło przy wniebowstąpieniu naszego Pana sposób Jego powrotu (Dz.1:10,11). Jeden z nich ujawnił sposobność służby wobec etiopskiego eunucha (Dz.8:26). Anioł objawił Korneliuszowi, gdzie może znaleźć Piotra, który miał przekazać mu prawdę (Dz.10:3,30-32). To anioł występował w roli narzędzia Jezusa przekazującego Janowi objawienia zawarte w księdze Objawienia (Obj.1:1), tzn. anioł ten objawił całą księgę, ostatnią w Nowym Testamencie. Widzimy więc, że aniołowie wykonywali służbę przekazywania części objawień Starego i Nowego Testamentu.
Trzecią działalnością dobrych aniołów jest opatrznościowe służenie ludowi Bożemu. Wynika to zarówno ze Starego, jak i Nowego Testamentu. W działalności tej występują jako słudzy Boga, współpracujący opatrznościowo w realizacji Jego planów i zamierzeń. Powinniśmy rozumieć, iż w działalności tej podlegają nadzorowi Boga realizowanemu przez Jego jednorodzonego Syna. Prawdę mówiąc, w większości tych czynów bezpośrednim Narzędziem opatrznościowym był jednorodzony Syn Boga. Aniołem, który pomagał Agar i wysłał ją z powrotem do Sary (1Moj.16:7), z pewnością był Logos; to także On pomagał jej i Ismaelowi, i w ten sposób zachował ich od śmierci z pragnienia (1 Moj.21:14-19). Podobnie to On szczęścił podróży Eliezera po oblubienicę dla Izaaka (1 Moj.24:7,40), jak również to z pewnością On na różne sposoby pomagał Jakubowi (1 Moj.48:16). Możemy być pewni, że wszelka pomoc, jakiej mógł potrzebować, udzielana była przez inne duchowe stworzenia. Możemy być przekonani, że tak jak pomagały Mu w ustanawianiu Przymierza Zakonu w jego różnych zarysach, tak podobnie