Epifaniczny tom 2 – rozdział 3 – str. 213
Świat materii
W ten sposób daje on bardzo jasne wyobrażenie siedmiu kolejnych opadów materiałów na stale stygnącą Ziemię w ciągu siedmiu epok. Skaliste ściany i płaskowzgórza różnią się barwą, przechodząc od bieli i koloru płowożółtawego do jasnej czerwieni i ciemnej zieleni. Równo ucięte krawędzie tych skalnych warstw, w połączeniu z innym kolorem każdej warstwy sprawiają, że części ścian wyglądają jak wielka flaga o siedmiu pasach, średniej grubości około 213 m i wielokilometrowej długości. Same płaskowzgórza, wyrastające z dna kanionu, osiągają wysokość niemal równą z krawędzią kanionu i zajmują znaczną część samej rozpadliny. Gdy rozpoczniemy obserwację na dnie tych płaskowzgórzy, posiadających niemal stożkowy kształt, i stopniowo będziemy podnosili wzrok w górę, każda warstwa kamienia, mieniąca się kolorem odmiennym od wszystkich innych, wspólnie tworzy niezapomniany malowniczy efekt. Gdy przypomnimy sobie, że tam, gdzie linia kolejowa Santa Fe dociera do krawędzi kanionu, ma on około 19 km szerokości i około 1,6 km głębokości i jest ozdobiony różnokolorowymi płaskowzgórzami i ścianami – łatwo możemy zrozumieć, że wzniosłość tego widoku jest przemożna. Jest to szczególnie prawdziwe wtedy, gdy stoi się na dnie i patrzy w górę. Widać tutaj potężne działanie erozji na płaskowzgórza, intensywne rzeźbienie potężnych wód rzeki, która kiedyś płynęła równo z brzegiem kanionu, a po bokach stałe tarcie wód przelewających się przez krawędź po jego ścianach. Podróżnicy z całego świata zgodni są w poglądzie, iż kanion ten jest najbardziej wzniosłym obiektem na Ziemi.
Niebo w czasie burzy, z błyskawicami i potężnymi grzmotami huczącymi w uszach, szczególnie jeśli błyskawica ma kształt zygzaka w odróżnieniu od kształtu powierzchniowego, posiada wiele wzniosłych elementów, zwłaszcza wtedy, gdy zygzakowata błyskawica przy końcu swej trasy uderza niedaleko od słyszącego. Gdy burza występuje w górach i na wodzie, uczucie wzniosłości znacznie się wzmaga.