Epifaniczny tom 2 – rozdział 3 – str. 228
Świat materii
jest pierwszym prawem nieba. Poprzez ład dostrzegany w Boskich dziełach twórczych uznajemy przymiot porządku jako cechę Boga, w czym upewnia nas Biblia, mówiąc nam, iż Bóg nie jest autorem zamieszania, lecz pokoju i porządku, który pragnie, abyśmy za Jego przykładem praktykowali (1 Kor. 14:33,40). Z pewnością ten przymiot Boga, który cechuje Jego charakter i dzieła, jest tym, przez który w jego wielorakich działaniach i cudach czujemy się zmuszeni czcić, wielbić i adorować Tego, który stworzył niebiosa, ziemię i wszystkie ich istoty – widzialne czy też niewidzialne – i (pomijając grzech) kieruje nimi w bardzo zadziwiającym porządku.
Następnym przymiotem Boskich dzieł twórczych, który będzie zajmował naszą uwagę, jest cudowność, która ujawnia się szczególnie w działaniu mocy i mądrości, i w o wiele mniejszym stopniu sprawiedliwości oraz miłości. Każdy przymiot stworzenia przebadany dotychczas w tym artykule rzeczywiście przejawia cudowność mocy i mądrości w nim zawartych. Wiele było elementów mocy i mądrości tkwiących u podstaw jedności Boskiego stworzenia, które ujawniały cudowność Boskich dzieł twórczych. Jest to jeszcze bardziej widoczne w ogromie masy, czasu, przestrzeni, ruchów, słońc, planet, księżyców, planetoid i komet naszego fizycznego wszechświata, nie wspominając już o innych wszechświatach, jakie zostały odkryte. Piękno i wzniosłość zawarte we wszechświecie prezentują ten sam przymiot cudowności. Porządek widoczny we wszechświecie jako objawienie mocy i mądrości, a także sprawiedliwości i miłości potężnie unaocznia cudowność wszechświata jako twórczego dzieła Boga. Tak więc uznajemy, że przymiot cudowności zawarty we wszechświecie przenika jego wszystkie pozostałe przymioty. Zauważymy tę zasadę także wtedy, kiedy dojdziemy do analizy przymiotu złożoności, jaki rozważymy po omówieniu cudowności stworzenia. Jednak poza przenikaniem sześciu pozostałych przymiotów Boskiego dzieła, jakie zostały przebadane