Epifaniczny tom 2 – rozdział 3 – str. 236
Świat materii
Słońca sprawia, iż jawi się nam on jako mniej jasny od Syriusza, choć z natury jest niemal 3000 razy jaśniejszy od niego. Trzecią pod względem jasności gwiazdą jest dla nas Alfa Centauri, a mimo to posiada jasność absolutną tylko 11/2 razy większą od naszego Słońca. Jest to wynikiem faktu, iż jest ona najbliższą nam ze wszystkich gwiazd z wyjątkiem Słońca, a znajduje się w odległości zaledwie 4,3 lat świetlnych – 40 000 000 000 000 km. Z pewnością jasność gwiazd nie jest pozbawiona cechy cudowności.
Kilka innych faktów związanych z naszym Słońcem nasuwa na myśl cudowność. Można ją dostrzec w stałym osiowym i orbitalnym ruchu, przy czym ten ostatni odbywa się z prędkością 19,2 km/s. Średnia odległość Słońca od nas to 148 640 000 km, lecz w styczniu jest ono nam najbliższe, będąc oddalone o 146 240 000 km, natomiast w lipcu jest najdalej od nas – 151 040 000 km. Jego średnica wynosi 1 382 200 km i jest 109,1 razy większa od naszej Ziemi. Jego objętość jest 1 300 000 razy większa od objętości Ziemi, a temperatura wynosi 6000oC. Daje nam ono 466 000 razy więcej światła od przeciętnego księżyca w pełni. Ponieważ półkula niebieska jest 98 000 razy większa od obszaru zajmowanego przez Księżyc, gdyby w całej swej powierzchni została ona wypełniona księżycami w pełni, a przestrzeń między każdym z księżyców byłaby równie jasna jak otaczające je księżyce w pełni, taka niebieska półkula dawałaby jedną szóstą światła, jakie daje nam Słońce. Jednak częściowo pomimo, a częściowo z powodu innych wyżej przytoczonych faktów Słońce jest jedną z najmniejszych i najbledszych gwiazd. Jego stosunkowa bliskość wobec nas tłumaczy to, iż wydaje się nam największą i najjaśniejszą. Naprawdę cudowne są te fakty. Cudowny jest także kolejny fakt, że utrzymując Ziemię (a przy tym i pozostałe planety itp. naszego układu słonecznego) w takiej samej relacji na jej orbicie, Słońce zachowuje ten sam (wyraźny) szlak w konstelacjach Zodiaku. Jego masa, 332 000 razy większa od masy Ziemi, jest ogromna, będąc w przybliżeniu średnią masą pozostałych słońc,