Epifaniczny tom 2 – rozdział 4 – str. 278

Proces twórczy

przeciwnym do kierunku sześciu pozostałych księżyców tych planet. Gdyby wszystkie te księżyce zostały odrzucone jako nadwyżka materii zgromadzonej przy równikach tych dwóch planet, wszystkie one poruszałyby się po swych osiach i orbitach w tym samym kierunku. Fakt, że jedna trzecia księżyców tych planet porusza się w innym kierunku niż pozostałe dwie trzecie, zaprzecza teorii Laplace’a na temat pochodzenia naszego Słońca, jego planet i ich księżyców.

      (3) Kolejnym faktem jej zaprzeczającym jest nieobecność księżyców jako satelit Merkurego i Wenus. Jeśli księżyce powstawały z nadmiaru materii zbierającej się przy równikach niektórych planet, która w odpowiednim czasie była wyrzucana jako pierścienie i nabierała kształtu kuli, obracając się wokół własnej osi, dlaczego to samo nie wystąpiło w przypadku Merkurego i Wenus? Jeśli odpowiedź będzie brzmiała, że Merkury jest stosunkowo mały i gęsty, a zatem nie miał wystarczająco dużo materii do pozbycia się w ten sposób, stwierdzamy, że gdyby teoria ta była prawdziwa, Merkury odrzuciłby odpowiednio mniejszą ilość materii, powiedzmy tyle, by utworzyć mały księżyc, taki jak asteroidy czy planetoidy, z których największe liczą 640 km średnicy. Taki księżyc byłby o wiele mniejszy od Merkurego, niż nasz jest mniejszy od Ziemi. Tak więc według teorii mgławicowej, Merkury powinien był wyrzucić przynajmniej jeden księżyc, i to większy od największej planetoidy. Lecz Wenus jest niemal tak duża jak nasza Ziemia; a zatem zgodnie z tą teorią Wenus powinna była wyrzucić co najmniej jeden księżyc, i to mniej więcej wielkości Księżyca Ziemi. Fakty dowodzą jednak, że nie uczyniła tego, podczas gdy Mars – mniejszy od naszej Ziemi – posiada dwa księżyce.

      (4) Gdyby teoria ta była prawdziwa, wielkość planet, jakie były kolejno odrzucane, malałaby z każdą kolejną odrzucaną planetą, podczas gdy nie widać niczego takiego, a Jowisz – środkowa planeta – jest zdecydowanie największa. Ponieważ większe gromadzenie się takiej odrywalnej materii w każdym

poprzednia stronanastępna strona