Epifaniczny tom 2 – rozdział 4 – str. 281

Proces twórczy

przez kwadrat jej odległości od osi obrotu, a także przez jej prędkość kątową, i jeśli w ten sposób uzyskane iloczyny zostaną zsumowane, suma taka zawsze pozostanie stała. Można uzyskać tę sumę, ponieważ znana jest masa Słońca i wszystkich jego planet, ich odległości od osi Słońca oraz ich prędkości kątowe. Gdy poznamy tę wielkość, można jej użyć do przetestowania teorii Laplace’a na wiele sposobów, z których niektóre prowadzą do niewiarygodnych, a inne do niemożliwych rezultatów”. By zilustrować jedną z takich niemożliwości, znowu zacytujemy prof. Doolittle’a: „Z łatwością możemy określić czas rotacji słonecznej mgławicy, jeśli rozciągniemy ją na zewnątrz kolejno do każdej planety; czyniąc tak, uzyskujemy wyniki podane w następującej tabeli:

      „Tabela ilustrująca zastosowanie kryterium Babineta wobec planet i satelit, gdy Słońce i planety zostają rozciągnięte, by wypełnić orbity ciał krążących wokół nich:

      „Od razu da się zauważyć, jak bardzo liczby trzeciej kolumny przewyższają te z kolumny drugiej. Gdybyśmy przyjęli, że na przykład Neptun mógł powstać w ten sposób [według teorii Laplace’a], konieczne byłoby założenie, że okres obrotu jego pierścienia [orbity] zmniejszył się z prawie 3 000 000 lat do zaledwie 165 lat, pomimo tego, że nie możemy znaleźć żadnej sensownej przyczyny, która mogłaby to spowodować”. Według zasady zachowania pól, wielkość rotacji

poprzednia strona – następna strona