Epifaniczny tom 9 – rozdział 1 – str. 13
bezpieczeństwa wiernych (w. 16.,17.,25-30), a jedne i drugie były przeplatane przez antytypiczne rozmowy między Bogiem a Chrystusem (w. 10-23). Twardą podstawą wszystkich przesiewań przeciwko Okupowi, także w Żniwach, było znudzenie prawdą Pańską (manna, w. 6.) i pragnienie innego pokarmu dla serca i umysłu niż Słowo Pańskie (w. 4-6). Mieszany lud Izraela – motłoch (odpowiednik hebr. asafsuf) – składał się z ludzi wielu narodów, które zostały podbite przez Egipcjan i których obywatele, złapani w czasie grabieżczych wypraw wojennych, zostali sprowadzeni do niewoli egipskiej. Gdy izraelscy niewolnicy zostali uwolnieni przez upokorzonego faraona i jego egipskich poddanych, nieizraelscy niewolnicy wyszli z niewoli na wolność wraz z nimi, gdyż Egipcjanie byli zbyt rozbici, by powstrzymać ich od odejścia wraz z Izraelitami. Ci nieizraelscy niewolnicy towarzyszący Izraelowi oczywiście byli pierwszymi, którzy zaczęli protestować przeciw mannie i domagać się egipskiego pożywienia (w. 4.). Tak i w Żniwie Wieku Ewangelii wielu tym, którzy nie byli prawdziwymi Izraelitami, jako pierwszym znudziło się Słowo Pańskie (manna, w. 6.), jakie otrzymywali na czasie (lud pospolity chciwością wielką zdjęty […] mówiąc: któż nas nakarmi mięsem?, w. 4.). Podobnie jak w typie, ich duch jak bezbożna zaraza zaczął zarażać tych, którzy byli prawdziwymi duchowymi Izraelitami aż i im znudziło się Słowo Pańskie podawane na czasie i zaczęli tęsknić do innego pokarmu dla serca i umysłu (płakali też synowie Izraelscy, mówiąc: któż nas nakarmi mięsem?, w. 4.). To pokazywało, że stracili smak, gdy znudziło im się dobre Słowo Boże (Żyd. 6:5). Stanie się to oczywiste, kiedy przyjrzymy się za czym zaczęli tęsknić, jak to jest typicznie przedstawione w w. 5.: za kościołem nominalnym i pogańskimi wyznaniami (ryby), historią (ogórki), nauką (melony), filozofią (pory), sztuką (cebula) i literaturą (czosnek). Im dalej posuwali się, tym bardziej następowała degeneracja ich smaku. Na pewno było to prawdą w czasie