Epifaniczny tom 9 – rozdział 1 – str. 14
Żniwa, zaraz po pierwszym wstrząsie w 1875 r., poprzedzającym przesiewanie przeciwko Okupowi w Żniwie.
(9) Taka sama rzecz rozegrała się na większą skalę zaraz po przesiewaniu fałszywego drugiego adwentu, które zaczęło się, gdy królestwo nie zostało ustanowione po wojnie żydowskiej z lat 66-73. Tak jak literalnie istniała różnorodność ludności podążającej wraz z Izraelem z niewoli egipskiej, tak też istniała antytypiczna różnorodność tych, którzy połączyli się z duchowym Izraelem wychodzącym z niewoli grzechu i błędu. To było prawdą w odniesieniu do tej części duchowego Izraela, która składała się z Żydów oraz do tej części duchowego Izraela, która składała się z wierzących pogan. Krótko po Pięćdziesiątnicy, tak, a nawet przed nią, ta antytypiczna mieszanina zaczęła się objawiać w antytypicznym Izraelu. Każde z pięciu przesiewań Żniwa Żydowskiego dostarczało takich, którzy należeli do tej grupy. Można to łatwo zauważyć w tych czterech przesiewaniach wspomnianych w Ewangeliach i Dziejach Apostolskich. Piąte z nich, podobnie jak jego odpowiednik w Żniwie Wieku Ewangelii, miało największą skalę ze wszystkich pięciu; musiała zostać objawiona duża liczba takich osób wśród ludu Bożego. Także rezultat wojny żydowskiej i następującego po niej przesiewania fałszywego drugiego adwentu był w celu objawienia zarówno żydowskiemu, jak i pogańskiemu światu jeszcze większej liczby tych należących do tej mieszanej rzeszy. W związku z tym Apostoł Jan pod koniec swego życia mógł mówić z całą słusznością w Listach, że wielu fałszywych nauczycieli, proroków i zwodzicieli wyszło na świat, porzucając czystą prawdę i wprowadzając błędy między braci, zwodząc wielu z prawdziwej drogi Pańskiej (1 Jana 2:18,19; 4:1-3; 2 Jana 7; 3 Jana 9,10). Oczywiście oni byli pierwszymi, którym się sprzykrzyła niebiańska manna i pragnęli dla serca oraz umysłu żydowskiego lub pogańskiego pokarmu, od którego krótko przedtem zostali odłączeni.
(10) Ich przykład i długa agitacja zwiodły wielu z tych, którzy byli prawdziwymi duchowymi Izraelitami (w. 4.).