Epifaniczny tom 9 – rozdział 1 – str. 30
którzy działali w czasie Paruzji i których urząd trwa w czasie Epifanii, ale tylko jeśli utrzymali swoje stanowisko w Małym Stadku, ponieważ ich typy były wybrane po dojściu przez Izrael do Synaju, co w antytypie zostało osiągnięte w 1874 r. Natomiast tych 70 przedstawia, w sposób ogólny, wszystkich starszych i przywódców wśród ludu Bożego, a szczególnie – z wyjątkiem św. Jana – drugorzędnych proroków obu Żniw i okresu między Żniwami. Patrząc na nich z punktu widzenia obu Żniw i okresu między nimi, 70 starszych przedstawia dosłownie 70 braci, czego dowodem jest 70 ewangelistów (Łuk. 10:1) w Żniwie Wieku Żydowskiego i – jak dowodzą fakty – w dwóch innych przypadkach. Ponieważ dwanaście źródeł przedstawia 12 osób (Apostołów), więc to wskazuje, że 70 palm przedstawia 70 osób w trzech zastosowaniach tego typu, przy czym Apostołowie występują w dwóch zastosowaniach według słów zapisanych w 2Moj. 15:27.
(26) Polecenie dane Mojżeszowi, aby zebrał 70 (w. 16.), przedstawia Boże polecenie dane Jezusowi na czas Żniwa Wieku Ewangelii, by zgromadził On pielgrzymów do ogólnej służby, którzy jako tacy byli generalnymi starszymi. Tych 70 nie obejmuje pielgrzymów pomocniczych udających się w podróż od czasu do czasu i przy końcu tygodnia, lecz obejmuje takich braci, którzy w praktyce oddawali cały swój czas służbie pielgrzymskiej lub w połączeniu z nią oddawali resztę albo prawie całą resztę swego czasu jakiejś innej gałęzi pracy Pańskiej, jak np. członkowie paruzyjnego Domu Biblijnego i rodziny Betel, chociaż mniej wybitni spośród tych ostatnich byli tylko pielgrzymami pomocniczymi. Aby należeć do tych 70 pielgrzymów, jednostka musiała zacząć tę służbę co najmniej na rok – symboliczny dzień – przed październikiem 1914 r. Wszyscy oni, jak również pielgrzymi pomocniczy byli naznaczeni przez Pana za pośrednictwem brata Russella. Byli to tacy, o których Pan wiedział, że mają kwalifikacje generalnych starszych, a nie lokalnych starszych (których znasz, w. 16.). Mieli oni być wybrani spośród starszych ludu Bożego w tym znaczeniu, że byli specjalnie rozwinięci, jak również mieli być wybrani spośród