Epifaniczny tom 9 – rozdział 1 – str. 39
i mszy jako ofiary za grzechy umarłych i żyjących, jak również wstawiennictwa świętych i Marii Panny za grzeszników oraz odrzucenia ognia czyśćcowego i „dobrych uczynków” Rzymu, by zmazać winy. Było to kontynuowane przez Serveta, który odrzucił Trójcę, Boga – człowieka oraz teorie o wiecznych mękach – wszystko to przeciwne Okupowi, a zakończyło się wraz z oczyszczeniem Świątnicy w 1846 r. przez odrzucenie teorii o ludzkiej nieśmiertelności. Wymiotowanie to zawierało jeszcze inne teorie, nie tylko te przeciwne Okupowi. Obejmowało ono różne błędy papiestwa, a ostatnia faza wymiotów miała miejsce w latach 1869 i 1870 w związku z dogmatem o nieomylności papieża. Oprócz wielu dyskusji, obszerna literatura antypapieska okresu reformacji nawet do dzisiaj pokazuje to wymiotowanie. Przyszło ono w takiej ilości i tak gwałtownie, że potrzebowało dla swego ujścia symbolicznych ust i nozdrzy.
(35) W okresie reformacji te błędy były nieprzyjemne dla symbolicznego smaku i węchu (A zbrzydzi się wam, w. 20.). Z pewnością te teorie, szczególnie te niezgodne z Okupem były nieprzyjemne dla duchowego węchu, bo takie nauki były zepsutym pokarmem wydającym wstrętny odór tak, jak zepsute naturalne jedzenie. Co za wstrętne zapachy były wydzielane przez doktryny i praktyki, takie jak: umartwiania, spowiedź, odpusty, pielgrzymki, odkupywanie win przez dobre uczynki, mszę, ogień czyśćca, ogień piekła itd.! Jak niesmaczne, a nawet budzące „odrazę” były dla duchowego smaku te i im podobne nauki! Z pewnością stały się one obrzydliwością dla tych, którzy byli ożywionymi duchowymi Izraelitami w okresie reformacji. Nic więc dziwnego, że aby uniknąć niemiłego smaku i zapachu, duchowi Izraelici tych czasów, a nawet uczciwi usprawiedliwieni i nieusprawiedliwieni chrześcijanie, byli gotowi znosić wszelkiego rodzaju niewygody, trudności i cierpienia! Z tego możemy wnioskować, jak wielkie były grzechy pożądliwych ludzi w oczach Boga, jeżeli pobudziły Go do poddania ich pod wpływ tak złego symbolicznego pożywienia. Ta ich grzeszność jest dokładnie przedstawiona w w. 20.