Epifaniczny tom 9 – rozdział 1 – str. 44
Dał im więc ten sam rodzaj ogólnego nadzoru nad Izraelem, jaki miał Mojżesz, ale w mniejszym stopniu i bez pomniejszenia jego autorytetu i władzy w Izraelu. Przez podział zmniejszył ciężar jego obowiązków, a nie jego moc i autorytet. Antytyp podobnie jak i typ jasno dowodzi, że pogląd ten jest właściwy. Jehowa bowiem wyznaczając trzy antytypiczne grupy 70 nie pomniejszył władzy i autorytetu Jezusa, ani też nie ujął Mu nic z Jego świętego usposobienia. To co uczynił, to dał im podobny rodzaj nadzoru, ale nie równy nadzorowi Jezusa. Dał im urząd ogólnych starszych lub pasterzy, z których głównym jest Jezus (1 Piotra 5:1-4). Częścią takiej władzy były kwalifikacje, które otrzymały te trzy grupy 70, udzielając im niezbędnych umysłowych, moralnych i religijnych zdolności oraz zalet, umożliwiających wykonywanie funkcji związanych z ich urzędem. Wszystkie one były dane im jako nowym stworzeniom bez pomniejszania Ducha Świętego czy też świętego autorytetu i władzy, jakie posiadał Jezus jako Najwyższy Starszy lub Pasterz Kościoła. Oni nie mieli i nie mają udziału w Jego urzędzie. Po prostu dzielą z Nim i dzielili Jego ciężary w usługiwaniu powszechnemu Kościołowi, prawdziwemu i nominalnemu (w. 17; Mich. 5:4-6).
(39) Jednak to nie pokazuje, że wszyscy podejmowali w równym stopniu ciężary Pana Jezusa. W czasie Żniwa Wieku Żydowskiego niektórzy z 70 pracowali w większym stopniu i bardziej owocnie niż inni. Do tych należeli Apollos, Tymoteusz i Sylas, którzy z pewnością byli bardziej używani przez Pana niż Tytus lub Judas (Dz. Ap. 15:22,32). Większość z nas wie na podstawie doświadczenia i obserwacji, że 70 z Paruzji nie brało udziału w służbie w równym stopniu, np. bracia Benjamin Barton i Jan Edgar pracowali bardziej skutecznie niż inni pielgrzymi. Z pewnością istniała też różnica, gdy chodzi o 70 z okresu między Żniwami. W tym okresie 35 członków gwiezdnych służyło lepiej niż 35 towarzyszących im pomocników.