Epifaniczny tom 9 – rozdział 1 – str. 47
i złączą się z prawdziwym ludem Bożym. W PT nr 1 wyjaśniliśmy znaczenie paruzyjnego Eldada i Medada oraz wykazaliśmy w szczegółach namaszczenie tego ostatniego na generalnego starszego zanim zaczął studiować literaturę paruzyjną i przyłączył się do Kościoła Paruzji. Zatem nie ma potrzeby więcej roztrząsać tego tematu, wskazujemy jedynie na to, jak brat Russell został namaszczony zanim przyłączył się do braci w oczyszczonej Świątnicy. Namaszczanie Eldada było znacznie dłuższe niż namaszczanie paruzyjnego Medada, które trwało około 2,5 miesiąca zanim zaczął prorokować w Obozie przez kilka miesięcy, podczas gdy namaszczanie paruzyjnego Eldada trwało około 2 lat zanim zaczął prorokować w Obozie. Wyjaśnienie, które podamy później, odnoszące się do tego jak brat Russell otrzymywał prawdę od jesieni 1870 r. do jesieni 1874 r., będzie w rzeczywistości tłumaczeniem jego namaszczania, gdy był on jeszcze w Obozie. Ostatnia część tego namaszczania nastąpiła w październiku 1874 r., kiedy Bóg wyjaśnił mu sposób powrotu Naszego Pana. Zanim to namaszczanie zostało dopełnione, zaczął on prorokować w Obozie wśród nominalnego ludu Bożego, najpierw ustnie, a następnie przez ulotkę Cel i sposób powrotu naszego Pana, którą opublikował w 1875 r., podczas gdy w 1876 r. jako antytypiczny Eldad przyszedł do antytypicznego Przybytku – oczyszczonej Świątnicy. Tak więc namaszczanie i prorokowanie antytypicznego Eldada w Obozie było znacznie dłuższe niż Medada. Całe postępowanie brata Russella jako pielgrzyma dowodzi, że był on Eldadem umiłowanym przez Boga za swą lojalność.
(42) Kto był Eldadem i Medadem Żniwa Żydowskiego? Rozumiemy, że byli nimi Paweł i Apollos. Nawrócenie Pawła nastąpiło zanim przyszedł on do prawdziwego ludu Bożego (Dz. Ap. 9:1-6), a oświadczenie Jezusa (Dz.Ap. 9:11,12), że Paweł trwał w modlitwie i że Bóg go nagrodził drugą wizją oraz jego gorliwy i szczery charakter wskazują