Epifaniczny tom 9 – rozdział 1 – str. 66
chlubiący się, pyszni, bluźniercy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, niepobożni, bez przyrodzonej miłości, przymierza nie trzymający, potwarcy, niepowściągliwi, nieskromni, dobrych nie miłujący, zdrajcy, skwapliwi, nadęci, rozkosze raczej miłujący niż miłujący Boga, hipokryci, formaliści, podstępni, bezowocnie uczący się, przeciwnicy prawdy, umysłu skażonego, odrzucający prawdę i przez prawdę odrzuceni nauczyciele głupoty i publicznie objawieni szerzyciele błędów! „W radę ich niechaj nie wchodzi dusza moja, a ze zgromadzeniem ich niech się nie jednoczy sława moja […]” (1Moj. 49:6). Naprawdę: „I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich” (Psalm 106:15).
(57) Nazwanie miejsca, w którym został pochowany lud pożądający mięsa Kibrot – Hattaawa (groby żądzy) przedstawia określenie stanu, do którego zostali w antytypie doprowadzeni pożądliwi umysłowo przez tych, którzy przezwyciężyli przesiewanie i jego zaraźliwy stan umysłu i serca. Ten stan był grobem dla stanowiska, jakie pożądliwi dawniej zajmowali przed Panem. Niektórzy z nich umarli jako zachowujący korony (stracili to stanowisko – przyp. tłum.) i byli symbolicznie pogrzebani jako utracjusze koron. Niektórzy z utracjuszy koron umarli (stracili stanowisko w tej klasie – przyp. tłum.) i zostali symbolicznie pogrzebani jako klasa wtórej śmierci. Część z przesiewaczy i przesianych (w czasie Żniwa Wieku Ewangelii) zmarła jako Młodociani Godni i byli pochowani jako tymczasowo usprawiedliwieni. Ci z nich, którzy zmarli jako tymczasowo usprawiedliwieni zostali pogrzebani w stanie antytypicznego Obozu. Niektórzy z obozowców umierali jako tacy i byli pogrzebani jako członkowie pogańskiego świata. Tak, takim był antytypiczny Kibrot – Hattaawa we wszystkich trzech zastosowaniach. Proces symbolicznego grzebania był bolesną sprawą dla pozostałych, tak jak pozostający krewni smucą się z powodu śmierci i pogrzebu swych ziemskich krewnych. Wielu z nas zna ten smutek z własnego doświadczenia. Jak widzimy w 3Moj. 10:6,7, ta żałoba wśród Kapłanów nie powinna przyjmować form antytypicznie zabronionych: (1) odkrywania głów