Epifaniczny tom 9 – rozdział 10 – str. 580

Saulowi) i były gotowe udzielić mu wsparcia oraz aprobaty pod tym samym warunkiem, co poprzednio i w podobnym celu (miło mu to było […] Dam mu ją, będzie sidłem […] Filistynów […] przeciw niemu […] rzekł Saul […] ty po drugie będziesz zięciem moim, w. 21.; [I.V.]). Następnie książęta utracjuszy koron zasugerowali różnym pastorom i zwierzchnikom grup, aby zachęcali brata Russella do przyjęcia takiej władzy i urzędu (Tedy rozkazał Saul sługom swoim: Rzeczcie do Dawida […] bądź zięciem królewskim, w. 22.). Pouczeni w taki sposób pastorzy i zwierzchnicy grup zachęcali brata Russella do przyjęcia takiej władzy (Mówili słudzy Saulowi w uszy Dawidowe te słowa, w. 23.), a on znowu w pokorze wahał się je przyjąć (Czy się wam mała rzecz widzi […], gdyżem ja jest mężem ubogim i podłym?). Zawsze okazywał tę zaletę.

      (5) Posłańcy poinformowali książąt utracjuszy koron o tym, co odpowiedział brat Russell i w jaki sposób to zrobił (w. 24.). Książęta utracjuszy koron powiedzieli posłańcom, aby zapewnili brata Russella, że nie pragną ludzkiej nagrody, ale zamiast tego zadowolą się obaleniem niewierzących, tzn. niepoświęconych (nieobrzezanych) uniwersalistów, których uważali za co najmniej niewierzących (Nie dbać król o wiano, tylko chce mieć sto nieobrzezek Filistyńskich, w. 25.). Mając wielkie trudności z poradzeniem sobie z nimi, książęta utracjuszy koron pragnęli, aby tamci obalili brata Russella i byli pewni, że tak się stanie (Saul myślił, jakoby Dawida podać w ręce Filistynom). Posłańcy powiedzieli Dawidowi o tej propozycji (słudzy jego powiedzieli te słowa Dawidowi, w. 26.), a on ją przyjął (i spodobało się to Dawidowi, aby został zięciem królewskim). Dlatego zanim nadszedł czas sprawowania urzędu (a jeszcze się nie były wypełniły dni one), brat Russell wraz ze współpracującymi z nim wojownikami z ludu prawdy (on i mężowie jego, w. 27.) wdał się w spór z p. Patonem i jego współwojownikami, którzy byli przeciwnikami Okupu (stu antytypicznych Filistynów) oraz z uniwersalistami (druga setka antytypicznych Filistynów

poprzednia stronanastępna strona