Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 108
starszych niebędących członkami gwiezdnymi i dla bezpieczeństwa trzody jest wymagane, aby takie prawdziwe i rzekome „nowe rzeczy” były najpierw przedstawione właściwemu członkowi gwiezdnemu, sprawującemu urząd przez takiego starszego niebędącego członkiem gwiezdnym dla stwierdzenia, czy te nowe rzeczy są prawdziwe czy fałszywe.
(21) Powyżej wspomnieliśmy, że Strażnica z okresu Paruzji podaje dowody, że antytypiczne widzenia i sny jako nowe rzeczy były dawane starszym, którzy nie byli członkami gwiezdnymi – pielgrzymom, pielgrzymom pomocniczym i wybitniejszym lokalnym starszym. Tak, były przypadki, że takie nowe rzeczy nie ukazywały się w Strażnicy. Teraz podamy kilka ilustracji dowodzących, że Bóg wypełnił antytyp swego oświadczenia z w. 6., dając pielgrzymom, pielgrzymom pomocniczym i wybitniejszym lokalnym starszym takie antytypiczne sny i widzenia. Czasami On im dawał takie sny i widzenia, kiedy byli już bliscy, by stać się pielgrzymami i pielgrzymami pomocniczymi, lecz przed tym, gdy się nimi stali, ale z naszej obserwacji wypełniania się zapisu o „nauczonych w piśmie” z Mat. 13:52, wydaje się, że sny i widzenia były prawie zupełnie ograniczone tylko do takich braci, ponieważ według naszej wiedzy, lokalni starsi, którzy, z pewnymi wyjątkami, nigdy nie zostali generalnymi starszymi, nie byli uprzywilejowani zrozumieniem „nowych rzeczy” – antytypicznych snów i widzeń. Takimi wyjątkami byli najbardziej wybitni i gorliwi starsi. Brat Barton był uprzywilejowany kilkoma takimi snami i widzeniami. Opis jednego z nich – dotyczący Izaj. 18:1,2,7 – jest podany w Strażnica 1904 r. s. 230-232 (W.T. R3404a – przyp. tłum.). Zobaczmy także Komentarz bereański. W tym artykule brat Barton wykazał, gdzie w wierszach 1., 2. i 7. został podany opis, jak praca Żniwa jest rozwijana przez literaturę prawdy. To, co zrozumiał i napisał było antytypicznym snem. Zauważmy, jak bardzo obrazowy jest opis tego snu w proroctwie Izajasza 18:1,2 i 7. Możemy podać inny antytypiczny sen (w formie niejasnego stwierdzenia), który brat Barton miał odnośnie do Mat. 12:29; Mar. 3:27 i Łuk. 11:21,22. Jest on podany w Strażnica 1910, s. 315,316 (W.T. R4695a – przyp. tłum.).