Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 115
Faktem jest, że Bóg przywołał tych antytypicznych troje przed cały Kościół, aby publicznie rozstrzygnąć tę sprawę (w. 4.). Jest także faktem, że Bóg działał przez naszego Pana, podając odpowiednią postępującą prawdę przed całym Kościołem, a czyniąc to sprawił, że związane z tą sprawą nowe stworzenia zajęły oddzielne i odrębne stanowisko od naszego Pana, gdy On przemawiał przez członków gwiezdnych (w. 5.). Jest również faktem, że Bóg postanowił, żeby prawda była głoszona oraz że przywileje odkrywania nowych prawd przez generalnych i niektórych lokalnych nauczycieli nie będących członkami gwiezdnymi, były ograniczone do niektórych przypowieści, typów, figur, ukrytych proroctw, żywych obrazów, oświadczeń i zagadkowych stwierdzeń. Faktem jest nie tylko to, że Pan dawał tego rodzaju nauki, szczególnie podczas Paruzji i Epifanii, ale także, iż Pan, wypełniając stwierdzenia z 4Moj. 12:6 i Mat. 13:52, faktycznie dawał takie nowe prawdy generalnym starszym, którzy nie byli członkami gwiezdnymi i niektórym wybitniejszym starszym, którzy nigdy nie zostali generalnymi starszymi. Zgodnie z tym widzimy, że nasze tłumaczenie 4 Księgi Mojżeszowej 12. podane dotychczas, jest biblijne, rozsądne i oparte na faktach. Ma ono więc cechy dowodzące, że jest właściwym tłumaczeniem rozdziału badanego dotychczas. Postępując dalej w analizie tego rozdziału, zauważymy, że dalsze tłumaczenie będzie zgodne z Biblią i oparte na faktach.
(27) Widzieliśmy, że w w. 6. Bóg określił granice, w jakich będzie się objawiał i będzie mówił do proroków – da się im poznać przez widzenia i będzie mówił do nich w snach. Poza tym nie będzie im ujawniał żadnych rzeczy. Zgodnie z w. 7. Bóg nie ograniczył Mojżeszowi swych objawień do widzeń i snów. Zrozumieliśmy, że w. 7. nie oznacza, że Bóg nie będzie objawiał się Mojżeszowi w widzeniach i nie będzie do niego mówił w snach, raczej, jak to sugeruje kontrast, Bóg nie ogranicza Mojżeszowi swych objawień do widzeń i snów.