Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 146
jest tutaj jeszcze 24 lata później (pisane w 1938 r. – przyp. tłum.), inni być może zostaną tu jeszcze przez kolejne 20 lat! Po rozdzieleniu, jakie nastąpiło w Towarzystwie, A.H. MacMillan, oczerniając nas przed Kościołem, odwołał się do listu, jaki zaoferowaliśmy się napisać i rzeczywiście napisaliśmy, żeby utwierdzić braci w tej kwestii i który skomentujemy w następnym paragrafie. MacMillan przedstawił ten list jako dowód na to, że brat Russell potępił nasze postępowanie do tego stopnia, iż wymagał takiego listu jako publicznego odwołania tego poglądu. Podczas gdy, o ile nam wiadomo, brat Russell nic nie wiedział o tej kwestii aż do czasu, kiedy z nim rozmawialiśmy na konwencji w Columbus, Ohio, pod koniec czerwca 1914 r. Brat Russell nigdy nie dał nam nagany w tej sprawie, ponieważ dowody, jakie podaliśmy były te same, jakich on sam dawniej używał, a także dlatego, że nie podał żadnego dowodu biblijnego na poparcie swego zmienionego poglądu, a jedynie opierał go na nieprawdopodobieństwie tego, by tak wielka liczba braci mogła opuścić świat w następnych dziesięciu miesiącach. Podczas gdy MacMillan czynił nam wyrzuty, sam jednak, o ile nam wiadomo, nie wyraził żalu za swe dość długie postępowanie sprzeciwiające się Pastorowi i nic nie wspomniał o swym sprzeciwie wobec jasnych dowodów, jakie popierały zmieniony pogląd. J.F. Rutherford, który przez lata otwarcie walczył z nauką naszego Pastora o tymczasowym usprawiedliwieniu itd. osobiście w Betel jak i innych miejscach, jest innym przykładem jednostki pokazanej w antytypicznej Miriam.
(54) W Columbus, podczas spotkania z naszym Pastorem, opisanego wyżej, powiedzieliśmy mu, że chcielibyśmy przeciwdziałać skutkom notatki z naszej odpowiedzi na zadane nam pytanie i z własnej inicjatywy zasugerowaliśmy napisanie listu do niego, aby mógł go umieścić w Strażnicy. Chociaż list w tym celu został napisany natychmiast, nie ukazał się od razu, ale dwa miesiące później w Strażnica 1914 r. s. 271 (R5533 – przyp. tłum.). Pamiętajmy, że powyżej pokazaliśmy, jak w 1909 r. Pan dał nam zrozumieć nową rzecz związaną z przypowieścią o groszu, dotyczącą końca godziny dwunastej