Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 156
nie została przyjęta do Obozu, wydaje się być następująca: czysty lud Pański w Epifanii nie będzie miał nowych doświadczeń, by wzrastać w łasce, wiedzy i służbie ani innej formy pracy niż ta w stosunku do Kozła Azazela, aż do jej ukończenia, aż Wielka Kompania zajmie swoje właściwe miejsce i podejmie pracę między ludem Bożym. Przyłączenie Miriam do ludu podczas podróży przedstawia Wielką Kompanię, szczególnie w jej wodzach, wykonującą czystą pracę po ich oczyszczeniu – budowanie Obozu Epifanicznego, po pierwsze z wyznawców nominalnego kościoła po jego zniszczeniu i po drugie z cielesnego Izraela oraz tych, którzy będą opłakiwali Tego, którego przebodli (Zach. 12:10). Dosłowne tłumaczenie: zebrana zamiast przyjęta, nie powinno być przeoczone, ponieważ sugeruje, że antytypiczna Miriam nie jest jednostką, lecz grupą osób, częścią Wielkiej Kompanii. Pomimo że nie używamy wyrazu zebrana, mówiąc o jednostce, to on pasuje do grupy osób. Jeśli chodzi o Miriam, daje nam to do zrozumienia, że praca wobec niej skończyła się na wyrobieniu w niej postawy pozwalającej na powrót do Obozu. Wydaje się, że wynika z tego, iż ona musiała zostać przekonana do powrotu do Obozu i pouczona o tym. To bez wątpienia w antytypie przedstawia argumenty i pouczenia podane czystej antytypicznej Miriam, przygotowujące ją do powrotu do antytypicznego Obozu.
(63) To, że nasz wniosek jest właściwy – Miriam podróżowała z ludem – jest widoczne nie tylko z typu, lecz także z antytypu, ponieważ ta podróż odbywała się do miejscowości Faran, co przedstawia Królestwo (4Moj. 10:12; E8, rozdz. 10.). Rozumiemy, że antytypiczna Miriam będzie miała udział w antytypicznej podróży i, między innymi, będzie gromadziła wierzących z pogan i z Żydów do Obozu Epifanicznego – w służbie, która jest częścią podróży, tj. ostatecznym wzrostem w łasce, wiedzy i służbie Wieku Ewangelii.