MOJŻESZ, AARON I MIRIAM
– TYP I ANTYTYP

4Moj. 12:1-16

PYCHA – TWIERDZENIE O RÓWNOŚCI Z CHRYSTUSEM JAKO RZECZNIKIEM – BOSKIE NIEZADOWOLENIE – ANTYTYPICZNE SNY I WIDZENIA – PIERWSZY SZCZEGÓLNY PRZYWILEJ CZŁONKÓWGWIEZDNYCH – DRUGI SZCZEGÓLNY PRZYWILEJ CZŁONKÓWGWIEZDNYCH – TRZECI SZCZEGÓLNY PRZYWILEJ CZŁONKÓWGWIEZDNYCH – ANTYTYPICZNY TRĄD MIRIAM – ANTYTYPICZNE REAKCJE AARONA – STOSOWNE POSTĘPOWANIE CHRYSTUSA I BOGA – ANTYTYPICZNE DOŚWIADCZENIA MIRIAM NA PUSTYNI

      Antytypicznie temat 4 Księgi Mojżeszowej może być podsumowany jako historia Słowa i ludu Bożego. Nasze ostatnie rozważania omawiające 4Moj. 11. dotyczyły przesiewania przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii. Istnieje ścisły związek pomiędzy antytypem 4Moj. 12:1-16 a antytypem poprzednich części tej księgi, począwszy od 9:15 do 11:35. Dlatego 4Moj. 9:15-23 omawia antytypicznie prawdę na czasie Starego Testamentu (słup ognia), Nowego Testamentu (słup obłoku) i tych, których te słupy prowadziły; 4Moj. 10:1-10 traktuje o antytypicznym poselstwie prawdy na temat wysokiego powołania (pierwsza srebrna trąba) oraz o poselstwie prawdy o przypisanej i rzeczywistej restytucji (druga srebrna trąba), a także o ich głosicielach. Wersety 11-28 antytypicznie opisują, w jaki sposób powyższe poselstwa w swych różnych częściach spowodowały rozwój dwunastu denominacji chrześcijaństwa. Wersety 29-32 przedstawiają starania Kościoła Wieku Ewangelii, by zdobyć pomoc cielesnego Izraela dla dzieła prawdy. Wersety 33-36 pokazują antytypicznie, że kierunek postępowania ludu Bożego był wyznaczony przez Boski plan (Arkę), prawdę na czasie (słup obłoku) i Chrystusa (Mojżesza). 4Moj. 11. omawia antytypicznie trzy przesiewania przeciw Okupowi jako takie, jak i ich relację do Chrystusa (Mojżesza), który częściowo działa przez dwunastu Apostołów i „drugorzędnych proroków” (siedemdziesięciu) jako nauczycieli powszechnego Kościoła.

poprzednia strona – następna strona