Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 93
Zatem oznacza to wtrącenie się w nie swoje sprawy, pewność siebie i wyniosłość. Na pewno każdy, kogo Jehowa wybrał na członka Oblubienicy Chrystusowej, każdy, kto został przyjęty przez Chrystusa jako część Oblubienicy, powinien być zadowalający dla wszystkich, których Bóg wybrał, a Chrystus przyjął. Działanie wbrew takiej postawie jest na pewno całkowicie niezgodne z przyzwoitością. Pycha często tak działa.
(6) W ten sposób tak w typie, jak i w antytypie Miriam i Aaron zgrzeszyli. Oczywiście ci pierwsi, w typie i antytypie, postąpili bardziej niewłaściwie niż ci drudzy. Jednak grzech nie jest czymś, co się nie rozwija. On zawsze postępuje ze złego w gorsze, jak widzimy w tym przypadku. Zaczęło się od grzechu przeciw Zeforze jako żonie Mojżesza i przeciw Mojżeszowi jako mężowi Zefory. Ten grzech ograniczał się w mniejszym lub większym stopniu do spraw rodzinnych. Jednak pycha Miriam i Aarona rozwinęła się do większych rozmiarów – od wtrącania się w sprawy rodzinne Mojżesza do roszczenia sobie równości z nim w urzędzie rzecznika Boga (w. 2.). W antytypie oznacza to, że antytypiczni Miriam i Aaron rościli sobie prawo do równości z naszym Panem jako rzecznikiem Boga, tzn. niektórzy z mniej lub bardziej wybitnych nowych stworzeń – członków Ciała Chrystusowego, rościli sobie prawo do równości z Naszym Panem w roli rzecznika Boga. Jak to było możliwe? Czy członek Ciała Chrystusowego, nawet ten, który był na drodze do utraty korony, mógłby coś takiego wyrazić słowami? Na pewno nikt taki nie mógłby wyrazić słowami tak bluźnierczych i wyniosłych twierdzeń. Wątpimy nawet w to, czy członek klasy wtórej śmierci mógłby się tak wyrazić, chyba że byłby to jeden z najgorszych członków tej klasy. Jak zatem mamy to rozumieć? Myślimy, że antytyp wypełnił się i wypełnia się raczej przez postawę i czyny niż przez słowa.
(7) Ta odpowiedź jednak rodzi inne pytanie: jak nowe stworzenie mogło pokazać to przez postawę i czyn? Znowu musimy odpowiedzieć w sposób ograniczony – okazywało to nie bezpośrednio, ale pośrednio, oczywiście nie z zamiarem