Epifaniczny tom 9 – rozdział 3 – str. 181
zdawania raportów, podobnie jak np. w typie Goliata, urągającego wojskom Izraelskim przez 40 dni – nie rozumiemy, że nie było żadnego ataku na ewolucję przed 1914 r., ale że wtedy rozpoczął się ostateczny atak Onego Sługi. Zatem fakty dowodzą, iż Apostołowie, prorocy i zdolniejsi nauczyciele przynosili takie raporty od czasu do czasu podczas Żniwa Żydowskiego, np. pisma Nowego Testamentu, z wyjątkiem pism Jana, które zostały napisane przynajmniej 20 lat po 69 r., były raportami Apostołów i proroków z ich odkryć szpiegowskich.
(3) Po okresie składania takich raportów nastąpiła zmiana w stanowisku dziesięciu antytypicznych szpiegów (4 Moj. 14:37). Wszyscy zdawali raporty zgodne ze sobą (4 Moj. 13:27 – 30) aż do antytypicznego Kaleba – Małego Stadka, wzywającego lud do natychmiastowego poświęcenia i natychmiastowego wypełniania tego poświęcenia. W tym czasie dziesięć grup z tych szpiegów podało oszczerczy raport, fałszywie przedstawiający sferę prawdy i jej ducha, wyolbrzymiając moc duchowych nieprzyjaciół i trudności w ich pokonaniu (w. 32-34). Przez to zniechęcili oni lud do wejścia do chrześcijańskiego dziedzictwa (prospektywna sfera prawdy i jej ducha) i odebrania go nieprzyjaciołom, którzy tam zamieszkiwali. Z tego powodu stracili swoje korony, a dowodem tego było to, że zostali dotknięci plagą przez pewne błędy. Jozue i Kaleb zachęcający lud, by wyruszyli wsparci mocą Pańską, przedstawiają naszego Pana i prawdziwy Kościół, szczególnie jego wodzów podczas Żniwa Wieku Żydowskiego zachęcających lud do poświęcenia i trwania w tym poświęceniu – do wkroczenia do tego, co miało stać się sferą prawdy i jej ducha oraz podboju jej. Ogólnie Izraelici przedstawiają innych utracjuszy koron, usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych tego czasu, którzy się zniechęcili, potem szemrali i występowali przeciw naszemu Panu (Mojżesz) i wiernemu Kapłaństwu (Aaron). Oni także domagali się,