Epifaniczny tom 9 – rozdział 3 – str. 183

ze Żniwa Wieku Ewangelii. Powtarzamy: fakt, że 4Moj. 13. i 14. zgodnie z Żyd. 3. i 4. stosują się do duchowego Izraela w Żniwie Wieku Żydowskiego, dowodzi zgodnie z równoległościami Żniw, że te fragmenty również mają zastosowanie do duchowego Izraela w Żniwie Ewangelii. To prowadzi nas do wyznaczenia antytypu drugiego zastosowania tych dwóch rozdziałów do duchowego Izraela, tzn. do zastosowania tej historii do duchowego Izraela w Żniwie Wieku Ewangelii. Nasi czytelnicy pamiętają, że często mówiliśmy, iż podczas Epifanii żyjemy w Wieku Ewangelii na małą skalę, więc żyjemy w miniaturowym Wieku Ewangelii. Gdy to mówiliśmy, nigdy nie podaliśmy żadnego tekstu biblijnego, na którym opieraliśmy tę myśl. Głównym fragmentem Pisma Świętego, na którym opieraliśmy tę myśl, jest 4Moj. 13. i 14. zastosowane do Żniwa Wieku Ewangelii i w konsekwencji do wędrówki duchowego Izraela. Ponieważ, jak zostanie tu pokazane, zgodnie z drugim zastosowaniem, Żniwo Ewangelii jest drugim antytypem historii 4 Moj. 13. i 14., a wędrówka Izraela po pustyni znajduje swój drugi antytyp w drugim zastosowaniu – w wędrówce duchowego Izraela podczas Epifanii. Jak wędrówki duchowego Izraela następujące po Żniwie Żydowskim dla części duchowego Izraela były tymi ze Żniwa Ewangelii, tak Epifaniczne wędrówki następujące po Żniwie Ewangelii, będącym równoległością Żniwa Żydowskiego, jeśli chodzi o duchowy Izrael, są równoległością wędrówek Wieku Ewangelii na małą skalę. Dlatego podczas Epifanii żyjemy w Wieku Ewangelii na małą skalę, co uzasadnia nasz pogląd o miniaturowym Wieku Ewangelii z jego małym Babilonem, małymi kościołami protestanckimi, małym kościołem katolickim, małym papieżem itd.

      (5) Pamiętając, że ograniczamy badanie naszych tekstów z 4 Mojżeszowej i 5 Mojżeszowej do zastosowania do duchowego Izraela podczas Żniwa Wieku Ewangelii, rozumiemy, że prośba ludu (5 Moj. 1:22), by Mojżesz wysłał szpiegów,