Epifaniczny tom 9 – rozdział 3 – str. 202
która odpowiednio obejmowała okres od 1874 r. do 1914 r. tj. Paruzję. Skąd wiemy, że szpiegowanie skończyło się w roku 1914? Nie tylko dlatego, że wtedy nastąpił koniec Paruzji, jak tego dowodzą liczne wersety biblijne i fakty, do czego się odnieśliśmy, dając 63 dowody na to, że spłodzenie z Ducha zakończyło się w 1914 r., a pieczętowanie na czołach w 1916 r. (E3, s. 395-404, E7, rozdz. 5.), ale ze względu na fakty związane ze szpiegowaniem, szczególnie wojnę światową z jej zamieszaniem, która położyła chwilowy koniec nowym i już trwającym badaniom w sferze prawdy i jej ducha. Analiza literatury teologicznej z tego okresu pokaże kilkuletni brak takich badań. Jak największe kraje Europy, rozdarte wojną, takie jak Niemcy, Francja i Anglia, gdzie głównie odbywała się praca szpiegowania, mogły zapewnić swoim uczonym wolny czas i spokój, aby mogli pracować? Uczeni, szczególnie ci w Niemczech i we Francji, byli wcielani do armii aż do wieku 72 lat, jak np. Gregory Berliński, jeden z najzdolniejszych krytyków tekstu Nowego Testamentu, został zabity, gdy stał na straży w twierdzy. Po wybuchu wojny ogromna większość amerykańskich uczonych teologów miała zbyt rozproszoną uwagę przez tę sytuację, by prowadzić dalsze badania. Ich sytuacja pogorszyła się, gdy Ameryka zmierzała do wojny i w końcu do niej przystąpiła. Jedynie niewielka praca wydawnicza mogła być wykonana w stosunku do dzieł, które zostały napisane do października 1914 r. z powodu braku drukarzy. Tym więc sposobem wielka aktywność szpiegowania i raportowania, jaka cechowała ten czterdziestoletni okres, lata 1874 – 1914, ustała wkrótce po wybuchu wojny w Europie.
(23) Nie należy rozumieć, że w antytypie raport nie był zdawany aż do czasu po październiku 1914 r., ponieważ fakty zaprzeczają tej myśli. Wszystkie dzieła, jakie były wymienione w paragrafach 8-17 albo zostały opublikowane po raz pierwszy, albo zostały zmienione przez ważne korekty i dodatki lub przeredagowane wyszły w nowych wydaniach w czasie Paruzji. Powtórzmy jeszcze raz tę uwagę: wspomnieliśmy jedynie ułamek, najważniejszą część pracy wydawniczej wykonaną