Epifaniczny tom 9 – rozdział 3 – str. 203
przez szpiegów w tym czasie. Na przykład wszystkie pisma naszego Pastora ukazały się przed październikiem 1914 r., oprócz artykułów w Watch Tower i kazań, które w większości nie były nowymi pismami, lecz powtórzeniami i przedrukami. Te prace zawierające nowe myśli były podstawami Epifanii i z tego powodu były to prawdy epifaniczne, a nie paruzyjne, jak np.: o Eliaszu i Elizeuszu, o ogłaszaniu objawionych członków Wielkiej Kompanii itd. Czego dowodzą te fakty w związku z czasem zdawania raportu przez antytypicznych szpiegów? Tego, że to zdawanie raportu odbywało się przez wykłady i publikacje, ukazujące się od czasu do czasu przez cały ten okres. Innymi słowy, zdawanie raportu miało miejsce od czasu do czasu przez cały ciąg tych czterdziestu lat jako równoległość zdawania raportu w Żniwie Żydowskim – od czasu do czasu podczas czterdziestu lat. Widzieliśmy już równoległość wydarzeń antytypicznego wzywania Goliata do walki w czasie Paruzji, w którym antytypiczny Dawid pokonywał Goliata przez całą Paruzję, podczas gdy typ, przez umieszczenie tej walki pod koniec czterdziestu dni, wskazuje na granicę, kiedy miał być dokonany ostatni zarys antytypicznego ataku. Zgodnie z tym należy rozumieć, że zdawanie raportu przez antytypicznych szpiegów odbywało się w częściach pod koniec Paruzji i dlatego 40 dni w typie nie jest przewidziane – podobnie jak nie było w przypadku Żniwa Żydowskiego oraz w przypadku Dawida i Goliata – do wskazania początku, ale końca antytypicznego raportu, który w antytypie był zdawany w różnych częściach przez cały okres Paruzji.
(24) Antytypiczni szpiedzy raportowali Jezusowi (Mojżesz, w. 27.; 5Moj. 1:25), Aaronowi (Kapłaństwu) i pozostałemu ludowi Bożemu w nominalnym jak i poza nominalnym kościołem (wszystkiego zgromadzenia synów Izraelskich). Wypełniali to przez odpowiednie wykłady wygłaszane do różnej liczby słuchaczy i przez publikacje książek, broszur, czasopism, ulotek, traktatów, gazet itd. To miało miejsce w pierwszej części Tysiąclecia (Faran),