Epifaniczny tom 9 – rozdział 3 – str. 214

jacy opanowali cielesny umysł, ale odważnie weszli w stan poświęcenia. Małe Stadko zapewniało takich, że ci duchowi nieprzyjaciele mogą stać się naszym łupem, jeśli tylko będziemy ufali Panu (bo jako chleb pojeść je możemy, w. 9.), ponieważ przed naszym wodzem Zbawienia nie mają żadnej obrony (odstąpiła obrona ich od nich). Następnie dostali najlepsze z zapewnień, że Pan jest po stronie antytypicznych Izraelitów, aby ich wzmocnić, oświecić, strzec, prowadzić, bronić i wspierać w walce, bez względu na to, jak silni będą Diabeł, świat i ciało we wspieraniu fortec grzechu, błędu, samolubstwa i światowości, znajdujących się w nas i wokół nas (Pan jest z nami). Spójrzmy wstecz, umiłowani, na nasze doświadczenia podczas Paruzji w radzeniu sobie z przerażonymi i niewierzącymi jednostkami. Jeżeli byliśmy wtedy wierni, to na pewno możemy łatwo przywołać wiele doświadczeń, w których, jako antytypiczny Kaleb, braliśmy udział w napominaniu, zachęcaniu oraz dawaniu przestróg przerażonym i niewierzącym. Gdy to czyniliśmy, pokazywaliśmy udział naszego antytypicznego Jozuego w tej dobrej pracy.

      (35) Stosowne czynności naszego Pana i Małego Stadka podczas Paruzji nie spotkały się z miłym odbiorem odstępców od prawdy i członków nominalnego kościoła. Oni wszyscy domagali się, aby użyć ich doktryn jako symbolicznych kamieni do obalenia stosownych nauk naszego Pana i Małego Stadka (aby je ukamienowano, w. 10.). Ze wszystkich stron odstępcy od prawdy, utracjusze koron, kościół nominalny, a szczególnie członkowie dziesięciu antytypicznych szpiegów, tymczasowo usprawiedliwiony kler i laicy oraz nieusprawiedliwieni pochlebcy (wszystko zgromadzenie) atakowali swoimi błędami naszego Pana, prawdę i Małe Stadko, czyniąc to jednak przy użyciu błędów, nie obalili naszego Pana, prawdy i Małego Stadka. Nie odbyło się żadne kamienowanie w typie, ponieważ mogłoby to przedstawiać faktyczne obalenie. Odpieranie tych ataków przez naszego Pana, prawdę i Małe Stadko jest przedstawione przez oświadczenie z w. 10.: „ale chwała Pańska

poprzednia stronanastępna strona