Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 256

Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie

stosuje się tutaj do słowa przetłumaczonego jako pomsta z tą różnicą, że w tym miejscu czasownik mścić jest wolnym tłumaczeniem czasownika i rzeczownika dosłownie tłumaczonego na dać lub oddać, obrona. Rzeczownik obrona jest tłumaczeniem słowa nikmat, które pochodzi od nakam. Zgod­nie z tym, to zdanie powinno zostać przetłumaczone następu­jąco: „Pozwól im dać obronę Panu przed Madianitami”. W ty­pie obrona Pana była skierowana przeciw złu, jakie zostało Mu uczynione w związku z Fegorem (4 Moj. 25:1-18; 31:16). Nie rozumiemy, że występuje sprzeczność między w. 2. i 3., między rozkazami, aby obronić Izraela i żeby obronić Pana. Zgodność między tymi dwoma stwierdzeniami jest widoczna w łączności Boga z Jego ludem, ponieważ Madianici zgrzeszy­li przeciw Bogu i Izraelowi w sprawie Baal Fegora. Dlatego zarówno Bóg, jak i Izrael powinni być bronieni w zamierzo­nej wojnie. Te same przesłanki dotyczą Boga i antytypicznego Izraela. Przeciw nim obu zgrzeszył antytypiczny Madianita. Powyżej widzieliśmy, jak stało się to w stosunku do antyty­picznego Izraela. Teraz przystąpimy do pokazania, w jaki spo­sób uczyniono to przeciw Bogu. Obrońcy cred wyznaniowych oraz atakujący prawdę w kościele nominalnym oczerniali, bluźnili, zniesławiali, obmawiali, lżyli i fałszywie przedsta­wiali Boga w Jego osobie, charakterze, planie i dziełach przez swoje fałszywe nauki, organizacje i praktyki. Polemiści kościo­ła nominalnego bardzo oczernili, popełnili bluźnierstwo, znie­sławili, obmówili, zelżyli i fałszywie przedstawili istotę Boga, Jego charakter, plan i dzieła, używając do tego doktryn kościo­ła nominalnego o Trójcy, ludzkiej nieśmiertelności, wiecznych mękach, świadomości umarłych, szczęściu sprawiedliwych zmarłych, męce zmarłych niesprawiedliwych, braku przyszłej próby, postmillenaryzmu, o celu i sposobie drugiego adwen­tu Chrystusa, o zmartwychwstaniu, dniu sądu i o wiecznym stanie zbawionych i straconych, o unii kościoła z państwem, organizacji różnych denominacji oraz o wielu ich zwycza­jach i praktykach.

poprzednia stronanastępna strona