Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 261
Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie
lecz zawsze był obecny, kiedykolwiek dyskutowano sporny temat. Można to zauważyć w jego tomach, Strażnicach, kazaniach, traktatach, w czasopismach i gazetach, broszurach i listach. Natomiast ci, którzy rozmawiali z nim na tematy sporne lub słyszeli go rozważającego takie tematy podczas kazań, wykładów, debat, rozmów i odpowiedzi, przypomną sobie, że to stwierdzenie jest prawdziwe. Dlatego duża część jego usługi była poświęcona sporom z trzema rodzajami antytypicznych Madianitów wymienionych powyżej. Jest to ten zarys walki, jaki był przedstawiony w typie przez Fineesa niosącego dwie srebrne trąby, by można było w nie zatrąbić na alarm. Chociaż poniższe myśli nie zostały bezpośrednio przedstawione w typie, to niemniej jednak jest faktem, że w największej części nasza broń do prowadzenia sporów podczas wojny Paruzji pochodziła prawie wyłącznie z tego, co zebraliśmy z jego pism i jego ustnego nauczania. To ze względu na jego wybitne umiejętności jako polemisty i z powodu przewodzenia wiernym w ich sporach przeciw antytypicznym Madianitom jest on jako jednostka przedstawiony przez Fineesa w historii opisanej w 4 Moj. 31. To skłoniło nas do nazwania tego rozdziału pamiątkowym, rocznicowym artykułem. Niechaj Bóg błogosławi pamięć o bracie Russellu w związku z walkami, które, jak widzimy, prowadził dla prawdy i sprawiedliwości, pomagał je toczyć innym i ich przez nie prowadził.
(11) Werset 7. krótko opisuje walkę tej wojny. To była prawdopodobnie najbardziej wyjątkowa wojna, jaka kiedykolwiek była prowadzona, ponieważ z jednej strony wszyscy wojownicy zostali zabici (pobili wszystkie mężczyzny), a po drugiej stronie nikt nie zginął (w. 49.). To, iż Madianici byli licznym narodem wynika z faktu, że pomimo dużej liczby zabitych i jeńców, mniej niż 100 lat później ich wojownicy stanowili większość armii liczącej 135 tysięcy, która najechała ziemię Chananejską za dni Gedeona (Sędz. 6:1-7; 8:10). Z tego możemy wywnioskować, że wszyscy mężczyźni z w. 7. oznaczają wszystkich wojowników madiańskich, a nie innych mężczyzn z tego narodu, którego inna część, chłopcy – zostali później zabici (w. 17.).