Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 263
Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie
także widoczne w udziale w tych sporach innych członków Małego Stadka, szczególnie pielgrzymów i pielgrzymów pomocniczych przedstawionych przez dowódców nad tysiącami i nad setkami (w. 14., 48-54). Pielgrzymi i pielgrzymi pomocniczy w swoich wykładach, kazaniach, w odpowiedziach na pytania, w rozmowach, sprawozdaniach z wykładów w gazetach, w debatach i listach dali świadectwo, że element sporu jest obecny w ich służbie. Starsi w swoich lekcjach, odpowiedziach na pytania, listach i rozmowach pokazywali, iż spór był częścią ich służby. Członkowie wiernego Małego Stadka, którzy nie pełnili żadnych funkcji, pokazywali w swoich rozmowach i listach ten sam zarys. Kolporterzy w mniejszym lub większym stopniu robili to samo, wyszukując zainteresowanych, prowadząc odpowiednie rozmowy i niewątpliwie przez sprzedaż książek i broszur. Ochotnicy w swej pracy rozdawali związaną z tymi sporami literaturę. Tak samo postępowali wierni bracia, zaangażowani w innych gałęziach pracy – tacy jak wierni pracownicy w Domu Biblijnym, ci, którzy głosili, pracownicy Fotodramy, pracujący przy gazetach, strzelcy itp. Wszędzie były prowadzone spory. Wywołała to gorliwość obydwu stron w tej wojnie, szczególnie gorliwość wiernego Małego Stadka. Wszyscy paruzyjni członkowie Małego Stadka mogą sobie mniej lub bardziej przypomnieć argumenty po stronie prawdy i po stronie błędu, w jakie byli wciągani przez atakujących prawdę lub broniących błędu podczas Paruzji. Tak, to był czas symbolicznej wojny, w której obrońcy błędu i atakujący prawdę ponieśli klęskę, a wszyscy członkowie Małego Stadka zostali zwycięzcami.
(13) Poza wszystkimi zabitymi wojownikami, tych 12 tysięcy zabiło również pięciu królów Madiańskich (w. 8): Ewiego (pożądliwiec), Rechema (różnokształtny; barwny), Zura (połączenie), Hura (szlachetny), Rebaha (czterostronny) i Balaama (pożerca ludu lub żarłok), syna Beora (pochodnia). Rozumiemy, że pięciu królów madiańskich przedstawia to samo,