Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 269
Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie
Była to zdobycz pozyskana szczególnie dla Niego, jako wyznaczonego przez Boga Wodza, Wykonawcy, Rzecznika Bożego dla antytypicznego Izraela.
(18) Izraelici, przynosząc te zdobycze do Eleazara, przedstawiają paruzyjne Małe Stadko, przynoszące podobne rzeczy do Jezusa jako ich Najwyższego Kapłana. Przyniesienie łupów i plonów przez te 12 tysięcy Izraelitów do zgromadzenia przedstawia paruzyjne Małe Stadko przynoszące podobne rzeczy przed paruzyjny lud Boży, np. gdy kiedykolwiek ktoś z nas pozyskał kogoś dla prawdy, to przyprowadziliśmy go między braci tak szybko, jak mogliśmy i naprawdę byliśmy zadowoleni, że mieliśmy przywilej to zrobić. Przyniesienie tego do miejsca obozowania na pola Moabu przedstawia fakt, że antytyp miał miejsce w czasie, gdy lud Boży Wieku Ewangelii był na swoim ostatnim postoju w podróży po pustyni, gdy mieszkali na terytorium sfery prawdy i jej ducha. Wcześniej to terytorium było w posiadaniu kościoła rzymsko-katolickiego, przedstawianego zwykle przez Moab, podczas gdy Ammon przedstawia protestantyzm. Powód dla którego ostatni obóz paruzyjny był umieszczony na dawnym rzymskokatolickim terytorium jest taki, że rzymski katolicyzm jest zupełnym fałszerstwem prawdy i jej ducha, a protestantyzm taki nie jest. Dlatego otrzymując prawdę i jej ducha jako miejsce swego obozowania podczas Paruzji i Epifanii, Małe Stadko odebrało te sfery z rąk rzymskiego katolicyzmu, tzn. zmieniło je w prawdziwe przez zmianę fałszerstw w prawdę. Wyrażenie: „które są nad Jordanem przeciw Jerychu” przedstawia, że ostatni postój Kościoła Wieku Ewangelii był poza nominalnym kościołem (Jerycho), ale blisko niego, przez śmierć (Jordan) miał on już opuścić Ziemię, idąc do Królestwa. To nie było prawdą w odniesieniu do żadnego okresu rozwoju Kościoła przed Żniwem.
(19) Mojżesz, Eleazar i wszyscy książęta zgromadzenia (w. 13.), wychodząc na spotkanie wracającego wojska, przedstawiają powitanie Małego Stadka przez naszego Pana Jezusa jako wyznaczonego przez Boga Wodza, Wykonawcę i Rzecznika Boga do antytypicznego Izraela (Mojżesz), przez samego siebie