Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 270
Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie
jako Najwyższego Kapłana Kościoła (Eleazar) oraz przez wszystkich wodzów ludu Bożego (wszystkie książęta), gdy z każdej bitwy tej wojny członkowie tego ludu wracali indywidualnie ze swoim łupem i plonem. Chociaż w typie taki powrót miał miejsce raz na zawsze, to jednak w antytypie za każdym razem, kiedy zdobyto trochę łupu lub plonu, to przynoszono go między lud Boży. Wszyscy wiemy czy to z doświadczenia, obserwacji, czy z informacji, że takie witanie odbywało się, gdy jeden po drugim w różnym czasie bracia Małego Stadka przynosili łupy i plony pozyskane w ich wojnie z antytypicznym Madianem. Przywitanie tych 12 tysięcy poza obozem przedstawia, że antytyp wypełnił się, gdy ci zwycięzcy byli jeszcze w ciele i dlatego nie pozostawali w zgodzie z warunkami obozu, nie byli tam doceniani. Udział Mojżesza i Eleazara w tym powitaniu pokazuje trochę podobny czyn o takim samym ogólnym antytypicznym znaczeniu – wyjście Melchizedeka na spotkanie Abrahama wracającego po zabiciu czterech (nie pięciu) królów (1 Moj. 14:18; Żyd. 7:1,2). Czterech królów przedstawia przesiewaczy trzeciego, czwartego, piątego i szóstego przesiewania. Przesiewacze zaprzeczania Okupowi i przesiewacze niedowiarstwa nie są przedstawieni w tym obrazie, ponieważ antytypiczny Lot (Wielka Kompania) nie był jeszcze pochwycony przez żadną fazę zaprzeczania Okupowi i przez niedowiarstwo. Jednak został on pochwycony przez mniej lub bardziej osłabione formy innych czterech przesiewawczych błędów, np. synowie antytypicznego Korego, którzy są antytypem pewnych Lewitów Kaatytów (4 Moj. 26:9-11), zostali złapani przez piątą grupę przesiewaczy. Natomiast według w. 14. Mojżesz gniewał się na dowódców, dowódców tysięcy i setek, podczas gdy nie gniew, lecz przychylność jest sugerowana w podejściu Melchizedeka. To nie oznacza sprzeczności w antytypie. Oba antytypy były rzeczywiste, jeden wykazuje upodobanie Jezusa do zwycięzców za dobro, które zrobili, a drugi wskazuje na Jego niezadowolenie z powodu pewnych złych rzeczy, jakich dokonali, co wykaże dalsze badanie typów i antytypów. To jest tylko inna ilustracja tego,