Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 273

Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie

głównie wodzów za to zaniedbanie, ponieważ oni powinni wpłynąć na innych, aby nie „chwytali” tych nieodpowiednich i nie przyprowadzali ich między lud Boży w prawdzie. Dlatego Pan był szczególnie niezadowolony z wodzów z powodu ich nadmiernego zaangażowania w pozyskiwanie wielkich ilo­ści i zaniedbania w powstrzymywaniu innych, którzy czynili to samo. Zabijanie (w. 17.) kobiet, które nie były dziewicami i chłopców, przedstawia wyłączenie ich antytypów spośród ludu Bożego, co zwykle odbywało się przez obalające nauki i czyny wodzów oraz innych podczas wielkich i małych prze­siewań, chociaż często odbywało się to również indywidualnie, niezależnie od przesiewań. Rozkaz, aby zachować żywo (w. 18.) dziewice, które przedstawiają prawdziwie poświęconych (Obj. 14:1-5; Mat. 25:1-12; Ps. 45:14,15; PnP 6:8,9; Przyp. 31:29), jak również rozkaz, żeby zabić kobiety, które nie były dziewica­mi i chłopców, był w obu przypadkach wydany przez naszego Pana przez stosowne nauki prawdy i opatrzności. Antytypiczne dziewice zostały zachowane przy życiu dla ludu Bożego, dzięki miłującej opiece i gruntownym naukom otrzymywanym z rąk braci. Zarówno podczas odłączania, jak i podczas zachowywa­nia najaktywniejsi byli ci wodzowie, których postępowanie wobec obu grup wypełniało Boskie plany w stosunku do tych grup.

      (22) Kontynuujemy nasze badanie 4 Moj. 31., zaczynając od w. 19. W w. 15-20 Mojżesz jest mówcą i jako taki przedstawia tu naszego Pana jako Wykonawcę, Rzecznika i Wodza wyzna­czonego przez Boga dla antytypicznego Izraela podczas Żniwa Wieku Ewangelii. Tak jak w w. 19. i 20. Mojżesz dał instrukcje oczyszczenia typicznych wojowników oraz pojmanych, tak nasz Pan w czasie Żęcia podał antytypiczne instrukcje doty­czące oczyszczenia antytypicznych wojowników i pojmanych przez nich. Rozkaz (w. 19.), żeby pozostali oni poza obozem Izraela, wskazuje, że byli nieczyści i że ich antytypy byłyby nie­czyste. Pozostanie poza obozem przez siedem dni przedstawia pozostanie antytypów tych wojowników poza antytypicznym obozem (tutaj Królestwo), aż nastąpi ich zupełne oczyszczenie.

poprzednia stronanastępna strona