Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 278
Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie
aż do całkowitego odrzucenia wad. To dzieje się jednak tylko w takich przypadkach, w których te wady są mniej lub bardziej powierzchowne, a nie głęboko zakorzenione. Tam, gdzie istnieją głęboko zakorzenione wady, to oczyszczenie nie może być osiągnięte tylko takim sposobem, lecz proces ten musi współpracować z innym. W takich przypadkach do pierwszego procesu muszą być dodane dyscyplinujące doświadczenia i podczas takich doświadczeń należy posłusznie poddać się wpływowi stosownych części Słowa Bożego. Takie postępowanie w czasie tych dyscyplinujących doświadczeń spowoduje oczyszczenie. W niektórych przypadkach ten drugi proces przynosi stosunkowo szybkie rezultaty, a w innych wolniejsze. Częściowo zależy to od stopnia, w jakim jest praktykowana wierność, a częściowo od tego, jak bardzo te wady są podtrzymywane. W niektórych przypadkach trwa to wiele lat, a w wielu nawet do końca życia. Z Biblii i dzięki doświadczeniu znamy metody antytypicznego oczyszczenia opisane powyżej. Wiemy również, że jak antytypiczny Eleazar wskazał te rzeczy w typie, tak nasz Pan podczas Paruzji – w czasie Żęcia, wykazał ich antytypy przez pisma naszego Pastora, wykłady pielgrzymów – ustne, drukowane i skrócone w notatkach, wykłady i lekcje starszych, rozmowy, napomnienia i świadectwa braci.
(27) Wskazówki Eleazara podane w w. 24. znajdują także swoje antytypy we wskazówkach Najwyższego Kapłana Jezusa podanych podczas Paruzji. Antytypicznymi „szatami” są łaski i urzędowe władze wiernych. Tak jak nieczystość typicznych szat wymaga uprania ich w wodzie, tak też antytypiczne szaty muszą być wyprane z nieczystości ciała i ducha w antytypicznej wodzie. Każda wada związana z naszymi łaskami musi być uprana wodą Słowa Bożego oraz każda nieczystość ciała i ducha, związana z naszymi urzędowymi władzami jako Kapłanów – niezależnie od tego czy takie posiadamy, czy nie w lokalnym lub powszechnym Kościele – musi być omyta wodą Słowa Bożego, co, jak pokazuje typ, miało miejsce podczas Paruzji.