Epifaniczny tom 9 – rozdział 5 – str. 339
In Memoriam
miłował i zaszczycił, a teraz bardziej niż kiedykolwiek ceni, miłuje i zaszczyca.
Słowa: „niech Bóg błogosławi jego pamięć” są modlitwą odnoszącą się do naszego Pastora. Od czasu pogrzebu naszego Pastora piszący to zanosił tę modlitwę do Boga codziennie. Odczuwał on błogosławieństwo, zanosząc tę modlitwę i ufamy, że inni przez taką samą modlitwę zostali podobnie pobłogosławieni. Jednak ktoś może zapytać: dlaczego mamy zanosić taką modlitwę? I dlaczego pamięć o naszym Pastorze ma być błogosławiona? Możemy podać kilka odpowiedzi na to pytanie. Po pierwsze, Bóg obiecał (Ps. 112:6) błogosławić pamięć takich osób. Jest więc rzeczą właściwą, dobrą i pożyteczną tak czynić, bo inaczej Bóg nie dałby tej obietnicy. Jest to właściwe, ponieważ pamięć takich osób zasługuje na to, aby pozostawała żywa i ponieważ wychodzi ona na dobre tym, którzy ją zachowują oraz wywiera na nich dobry wpływ. Z uwagi na fakt, że Bóg dał taką obietnicę, możemy prosić Go o błogosławienie pamięci naszego Pastora. Ponadto, jego charakter jest taki, że modlitwa o błogosławienie jego pamięci jest właściwa. Nasz Pan osobiście ręczy za wierność i mądrość jego charakteru (Mat. 24:45-47; Łuk. 12:42-44). Ci z nas, którzy go znali wiedzą, że przewidywania naszego Pana dotyczące jego charakteru wypełniły się w jego życiu. Był on wierny w wielkich i małych rzeczach. Był mądry w słowach, metodach, planach, zarządzeniach i dziełach. Był pełen wiary, nadziei i wiedzy, które czynią człowieka mądrym. Był on przykładem samokontroli i cierpliwości, które sprawiają, że człowiek jest mocny. Praktykował tę pobożność i braterską miłość, które czynią człowieka sprawiedliwym. Był żywym wyrażeniem tej dobroci, która czyni człowieka miłującym. Był pięknym przykładem pokory, cichości, długiego znoszenia i pobłażliwości. Jego odwaga, pracowitość, zapominanie o sobie, hojność, uprzejmość i skromność były bardzo uderzające. Był on tak wielkim wzorem chrześcijanina, jakim niedoskonałość Adamowa nie pozwoliła być żadnemu innemu z upadłych dzieci Adamowych. Zachowanie w pamięci takiego charakteru musi być środkiem do oddania czci Bogu