NIEKTÓRE KRÓTKIE TYPY
OPISUJĄCE POSŁAŃCA PARUZJI

JASOBAM – OBOWIĄZKI ELEAZARA I KUTE BLACHY – FINES – PURA

      Dawid (umiłowany) jest używany jako typ o różnych znaczeniach. Po pierwsze, w Psalmach Dawid przedstawia naszego Pana Jezusa jako umiłowanego Jehowy (Mat. 3:17; Efez. 1:6), toczącego świętą walkę w imieniu Jehowy, prawdy i ludu Jehowy oraz administrującego sprawami Boskiego embrionalnego, czyli walczącego Królestwa. Po drugie, w Psalmach Dawid jest używany do przedstawienia całej klasy Chrystusa jako umiłowanych Jehowy, toczących świętą walkę dla Jehowy, prawdy i dla ludu Jehowy oraz administrujących sprawami Boskiego embrionalnego i walczącego Królestwa (Izaj. 55:3). Po trzecie, w Psalmach jest użyty do przedstawienia samego Kościoła (Rzym. 1:7; Kol. 3:12; 2Tes. 2:13). Kwestie podane w odpowiednich Psalmach tego dowodzą. Dawid jest użyty w historiach do przedstawienia Onego Sługi jako wykonawcy i wojownika. Rozumiemy, że nasz Pastor w czynnościach wojownika jako pielgrzym jest antytypem Jasobama, najsilniejszego wojownika Dawida (2Sam. 23:8,13-17; 1Kron. 11:11,15-19).

      (2) Jest rozsądną rzeczą sądzić, że skoro Dawid był postacią typiczną, to wszyscy, którzy mieli z nim kontakt, także byli postaciami typicznymi. Dlatego rozumiemy, że Jasobam, który wspierał Dawida bardziej niż jakikolwiek inny wojownik, był postacią typiczną. Wykonywanie przez niego jego wielkiej pracy w czasie Żniwa i podczas pobytu Dawida w Odollam (Odollam – zemsta lub sprawiedliwość ludu jest hebrajskim odpowiednikiem słowa Laodycea, 2Sam. 23:13) sugeruje, że jego antytypem będzie największy wojownik czasu Żniwa i okresu Laodycei, a to oczywiście natychmiast utożsamia go typicznie z naszym umiłowanym Pastorem, który bez wątpienia był największym samodzielnym wojownikiem, walczącym po stronie

poprzednia strona – następna strona