Epifaniczny tom 9 – rozdział 6 – str. 371
Niektóre krótkie typy opisujące Posłańca Paruzji
i żeby podczas jego nieobecności ten kierownik poprowadził sklep jak zwykle. Następnie zmówił wyżej wspomnianą modlitwę. Potem, wiedząc, że list Ap. Pawła do Żydów bardziej niż jakakolwiek inna księga Biblii omawia typy Przybytku, spędził cały dzień na jej studiowaniu i na modlitwie. Jednak późno w nocy miał na ten temat taką samą pustkę w głowie, jak rano. Cały następny dzień aż do później nocy spędził w ten sam sposób, mimo to nie osiągnął on zrozumienia tego tematu. Trzeciego dnia wznowił swoje badanie Listu do Żydów, kiedy około południa doszedł do Żyd. 13:10-16, zauważył, że te wersety mówią o dwóch zestawach Stołów, Ołtarzy, Najwyższych Kapłanów i ofiar – jednym należącym do Wieku Żydowskiego, a drugim do Wieku Ewangelii. Później dostrzegł, że w. 11. jest jasnym odniesieniem do 3Moj. 16., do dwóch ofiar za grzech Dnia Pojednania, czynności Najwyższego Kapłana z ich krwią oraz do czynności z ich ciałami spalonymi poza obozem. Następnie zorientował się, że w w. 12. Apostoł odnosi się, wyciągając wniosek z typu, do cierpień Jezusa za bramą jako antytypu spalenia cielca poza obozem, a także, iż w w. 13. Apostoł odnosi się, wyciągając wniosek z typu, do Kościoła idącego do Pana za obóz i znoszącego Jego urągania, tzn. takie same cierpienia jak Jego – cierpienia ofiary za grzech. Natychmiast zauważył, że św. Paweł wyjaśnił, iż cielec przedstawia Jezusa jako ofiarę za grzech, a kozioł Pański przedstawia Kościół jako ofiarę za grzech. Napełniony radością płynącą z myśli, że jego modlitwy i badania zostały pobłogosławione odpowiedzią od Pana, podskoczył, krzycząc do żony: „Mam to! Mam to!”. Ona z ostrożnością odpowiedziała: „Nie bądź zbyt pewny!”. Ponownie badając te wersety, potwierdził swoje przekonanie i udowodnił je swojej żonie, osiągając zupełne zadowolenie.
(12) Niepokój natychmiast go opuścił, a najsłodszy spokój, jaki można sobie wyobrazić, napełnił jego serce. Od teraz miał natchnione apostolskie wyjaśnienie głównych zarysów 3Moj. 16., co sprawiało, że równoległe wersety stawały się jeszcze bardziej jasne dla jego umysłu. Co powinien zrobić