Epifaniczny tom 9 – rozdział 6 – str. 385
Niektóre krótkie typy opisujące Posłańca Paruzji
go za Eleazara Żniwa Wieku Ewangelii nie powinien być interpretowany jako wywyższanie go, ani poniżanie naszego Pana. Jest to raczej zgodne z tym, że przewyższający wszystkich nasz Pan ma specjalnego przedstawiciela. To, że król przemawia i działa przez premiera, w żadnym przypadku nie umniejsza królowi, a raczej wywyższa go jako takiego i takie postępowanie jest oczekiwane. Zatem używanie Pastora przez naszego Pana jako swoich specjalnych oka, ust i ręki nie poniża naszego Pana, ale Go wywyższa. Dla naszego Pana jako duchowej istoty, niewidzialnej dla ludzi, było potrzebne i praktyczne, by mieć takiego specjalnego przedstawiciela. Bez wątpienia typ Eleazara przedstawiony w naszym tekście pokazuje, że ktoś inny niż nasz Pan (antytypiczny Aaron) ma mieć siedem rodzajów obowiązków wymienionych w tym tekście. Zatem nasz Pastor byłby przy końcu tego Wieku jednostką po tej stronie zasłony, ponieważ kiedy tylko Eleazar i Itamar są wyraźnie wymieniani w związku z końcem tego Wieku, to zawsze przedstawiają dwie jednostki, nie dwie klasy, a to nie może odnosić się do Kapłaństwa.
(27) Bliski związek myślowy między 4Moj. 4:16 z jednej strony a Mat. 24:45-47 i Łuk. 12:42-45 z drugiej nasuwa na myśl interesujący wniosek, iż nasz Pan, wiedząc, że oba Żniwa były równoległe, najprawdopodobniej z 4Moj. 4:16 zaczerpnął myśl o „onym Słudze” oraz jego odpowiednich władzach podczas Żniwa Wieku Ewangelii i dlatego podał jego proroczy opis w Mat. 24:45-47 oraz Łuk. 12:42-45. Oczywiście nie możemy zaprzeczyć, że tę myśl mógł otrzymać bezpośrednio z Boskiego natchnienia lub z innych typów, jak z 2 Sam. 23:8; 4Moj. 16:37-40 i 25:7-13 lub z proroctw, jak z Izaj. 21:5-10 i Abak. 2:1,2. Jednak każdemu z tych wersetów pojedynczo i wszystkim razem brak jest pełni myśli, jakie są wyrażone w 4Moj. 4:16, podczas gdy ten tekst zawiera myśli bardzo zbliżone do tych, podanych na ten temat w Mat. 24. i Łuk. 12. Dlatego jest bardzo możliwe, że ten werset był dla