Epifaniczny tom 9 – rozdział 6 – str. 393
Niektóre krótkie typy opisujące Posłańca Paruzji
również pomagali w tej pracy. Wierzymy, biorąc to wszystko pod uwagę, że brat Russell pojawił się jako polemista w swej najlepszej formie podczas przesiewania w latach 1908-1911 i w tym samym czasie wydał najlepsze i najbardziej obszerne pisma w swojej służbie na sporne tematy. Choć musiał toczyć silną wewnętrzną walkę, kiedy jako antytypiczny Jasobam przebił się przez szeregi demonów i przesiewaczy w dążeniu do zdobycia prawdy na temat ofiary za grzech w 1879 r., to jednak spowodował on większe spustoszenie jako antytypiczny Jasobam podczas sporów na temat wiecznych mąk i świadomości umarłych. Jego waleczność jako Onego Sługi przejawiająca się w zdolnościach odważnego i skutecznego wojownika w sporach w latach 1908-1911 (nasze obecne badanie przedstawia go jako Kapłana – głównego Podkapłana w tym czasie) jest przedstawiona przez waleczność Dawida, wraz z którym Eleazar, syn Dodona, walczył w Pasdamim (pole krwi, tzn. sfera ofiar za grzech), kiedy obaj przepędzili armię Filistynów (1Kron. 11:13,14).
(35) Wersety 38. i 40. pokazują antytypicznie, że prawdziwe nauki o ofiarach za grzech, Pośredniku i przymierzach miały być dla ludu Pana znakiem (dowodem) oraz pamiątką (przypomnieniem) faktu, że tylko wyznaczeni członkowie Kapłaństwa powinni ofiarować kadzidło (przedstawiać nauki przed Kościołem) tak, aby nikt nie należący do Kapłaństwa nie usiłował przedstawiać nowych nauk. Jako reguła one mogą być właściwie przedstawiane tylko przez specjalnego Kapłana, narzędzie mówcze pełniące urząd w tym czasie oraz wyjątkowo przez innych sług prawdy, wypełniających słowa Pana odnoszące się do nich, mówiące, że każdy nauczony w Piśmie, wyćwiczony w Królestwie Niebiańskim (całkowicie zdolny i upoważniony nauczyciel) wyniesie ze skarbnicy rzeczy nowe i stare (Mat. 13:52). Inni próbujący to robić czy to Kapłani, czy też nie, będą spekulować, a przez to będą wydawać błąd, rujnując siebie i innych (2Moj. 19:21-25).