Epifaniczny tom 9 – rozdział 6 – str. 412
Niektóre krótkie typy opisujące Posłańca Paruzji
handlu i finansów. Obserwował i raportował niepokój w świecie pracy z jego różnorodnymi zawirowaniami, niezadowoleniem, buntami i konfliktami, rozdźwiękiem w organizacjach związkowych i organizacjach rolniczych, socjalizmem, komunizmem i anarchizmem. Obserwował i raportował również wielki niepokój w sferze reform i w sferze socjologii oraz edukacji. Niepokój w życiu rodzinnym, widoczny w problemach między mężami i żonami, rodzicami i dziećmi oraz w bliższych i dalszych relacjach rodzinnych także został przez niego zaobserwowany i stosownie zaraportowany. Był on świadkiem występującego niepokoju w okresie Paruzji i wskazywał, że ten znak był bezpośrednio związany z przygotowaniem tych żywiołów na czas ucisku. I w końcu, wśród świeckich znaków czasów zaobserwował fakt, że myślący ludzie dostrzegli obecność niemożliwego do opanowania kryzysu w sprawach ludzkich. Analizując różne kryzysy w historii ludzkości, zauważył w swoich czasach obecność podobnych, lecz bardziej nasilających się warunków kryzysu od tych, które występowały wcześniej. Na przykład dostrzegł, że niemożliwy do opanowania kryzys, który poprzedził rewolucję francuską, wystąpił w podobnych warunkach, lecz na mniejszą skalę niż te, jakie obserwował wokół siebie. Dlatego zwrócił uwagę na to, że tuż przed rewolucją francuską religia została zdyskredytowana, autorytety upadły ze względu na nieposłuszeństwo, konflikt określał charakter relacji świata kapitału i świata pracy, narastała nienawiść klasowa, dochodziło do walk o chleb, panowało głęboko zakorzenione niezadowolenie, powszechne były wielkie nierówności społeczne. Przeprowadzano agitacje na rzecz radykalnych zmian społecznych, baczni obserwatorzy społecznych trendów poszukiwali bezpieczeństwa w ucieczce, reformatorzy oferowali swoje rozwiązania problemów, a optymiści uważali, że wszystko ewoluuje w kierunku lepszych warunków. Właśnie te rzeczy wskazujące na kryzys prowadzący do burzy rewolucji francuskiej, która wybuchła z niszczycielskim skutkiem, były wszędzie przez niego widziane i to na znacznie większa skalę. Zatem raportował o nich i pokazał, że są one zapowiedzią czasu ucisku. Rozpoznał, że wersety takie jak Łuk. 21:26; Izaj. 29:14 itd. przepowiadają ten kryzys.