Epifaniczny tom 9 – rozdział 7 – str. 432
Daniel – typ i antytyp
Biblii, lecz wskażemy na komentowane przez nas wersety, podając do nich odnośniki.
(2) W pierwszym rozdziale Księgi Daniela zawarty jest opis kształcenia Daniela potrzebnego do tego, aby w przyszłości mógł osiągnąć pozycję męża stanu w Babilonie. Król Nabuchodonozor przedstawia w tym rozdziale nominalny lud Boży, a Aspenas (w. 3.) głównych przywódców w kościele nominalnym, nadzorujących niższych nauczycieli tego kościoła, a szczególnie nadzorujących ustalenia dotyczące kształcenia przyszłych nauczycieli chrześcijaństwa. Nominalny lud Boży (w. 3.,4.) pragnął, żeby w symbolicznym Babilonie do przygotowania na nauczycieli wyznawanych przez niego poglądów, wybierano najbardziej utalentowanych i obiecujących młodzieńców. Jak Daniel (w. 6.) był jednym z wybranych, nadających się do kształcenia w literalnym Babilonie, tak brat Russell, jako religijnie i intelektualnie obiecujący młody człowiek, został wybrany przez nominalnych chrześcijan, wśród których wzrastał, do nauczania w kościele nominalnym. Jak król (w. 5.) zastrzegł, aby studenci byli karmieni z królewskiego stołu, tak nominalny lud Boży życzył sobie, by przyszli nauczyciele i wodzowie symbolicznego Babilonu byli karmieni takim samym pokarmem religijnym, jaki on sam spożywał. Jak Daniel postanowił nie kalać się lewickimi nieczystymi pokarmami (nieczystymi pokarmami wg Zakonu – przyp. tłum.) (w. 8.) z królewskiego stołu, tak brat Russell postanowił, że nie będzie się kalał nieczystymi doktrynami symbolicznego Babilonu. Przebieg tej historii nie jest powszechnie znany, a powinna ona być zachowana, dlatego podajemy ją w szczegółach.
(3) Brat Russell urodził się z wyjątkowo szlachetnym usposobieniem religijnym. Jego matka poświęciła go Panu przed jego narodzeniem, a następnie, na miarę swoich możliwości, dała mu bardzo staranne wychowanie religijne. Jak często opowiadał, sięgając do najwcześniejszych wspomnień z dzieciństwa, nie pamiętał czasu, kiedy nie był poświęcony. Wcześnie zaczął przejawiać gorliwość, usiłując zbawić ludzi od wiecznych mąk, czego dowodem jest między innymi fakt, że w wieku 14 lat wypisywał na chodnikach i ścianach domów