Epifaniczny tom 9 – rozdział 7 – str. 448
Daniel – typ i antytyp
swoich artykułach, przedstawiając ją jako typ pierwotnej doskonałości człowieka, jego grzechu, doświadczenia ze złem i wynikającej z niego degradacji, przyszłej pokuty i przywrócenia do pierwotnego stanu. Było to ostrzeżenie dla pokolenia okresu Paruzji przed grzesznym postępowaniem – pokolenia, które znało te wszystkie rzeczy (w. 22.), lecz mimo posiadanej wiedzy zamiast się upokorzyć, wynosiło się (w. 23.) nawet do stopnia bezczeszczenia Boskiej prawdy. Ogólnie każdy z tego pokolenia postępował tak indywidualnie, a szczególnie przez swoich wodzów i ich organizacje (w. 23), czcząc jako bogów creda wyznaniowe, lecz nie oddając czci prawdziwemu Bogu. Z pewnością pisma, kazania i wykłady naszego Pastora są nasycone takimi naukami. Jak Daniel wskazał na to (w. 24.), że Boski znak był dany w związku z takimi grzechami popełnionymi przez Balsazara, jego książąt, żonę i nałożnice, tak brat Russell podkreślał, że powodem zesłania przez Boga tych szczególnych wydarzeń jako znaków czasów są między innymi grzechy chrześcijaństwa. Zarówno w typie, jak i antytypie, było bardzo właściwe, aby związana z nimi grzeszność została wykazana zanim typiczny i antytypiczny napis na ścianie został przeczytany i zinterpretowany. Dopiero potem w obu przypadkach następowało przeczytanie i interpretacja tego tajemniczego napisu na ścianie.
(19) W pierwszej kolejności Daniel odczytał pismo (w. 25.), którego mędrcy nie potrafili nawet przeczytać. Przedstawia to, że nasz Pastor przede wszystkim wskazał na niepokojące wydarzenia, jakich doniosłości mędrcy chrześcijaństwa nie potrafili wyraźnie dostrzec, a które były znakami czasów i jako takie powinny zostać rozpoznane. Następnie tak, jak Daniel wyjaśnił sens słów (w. 26-28), tak brat Russell wytłumaczył znaczenie znaków. Jaki jest antytyp wyjaśnienia przez Daniela, że MENE (w. 26.) oznacza: „zliczył Bóg królestwo twoje i do końca je przywiódł” (w. 26.)? Oto on – nasz Pastor w swoich pismach, wykładach i kazaniach wskazał, że Bóg ograniczył panowanie królestw tego świata do dokładnie określonej liczby lat,