Epifaniczny tom 9 – rozdział 7 – str. 457
Daniel – typ i antytyp
Zamiast żalu – cichość, zamiast gniewu – nieskwapliwość, zamiast nienawiści – wyrozumiałość, zamiast nieprzejednania – przebaczenie, zamiast złośliwości – słodycz, zamiast mściwości – prawość, zamiast oszczerstw – napełnił go duch błogosławienia. Jego nowe stworzenie nie doznało żadnej krzywdy ze strony symbolicznych lwów, chociaż były one dzikie, okrutne, zjadliwe i niepohamowane, w istocie nie wyrządziły mu żadnej szkody (w. 22.). Zarówno w typie, jak i antytypie powód był ten sam – „niewinność” (w. 22.). Przekonanie Daniela, iż nie wyrządził zła królowi (w. 22.), przedstawia pewność brata Russella, że stawiając Boga na pierwszym miejscu i służąc jedynie Jemu, nie uczynił niczego złego Jezusowi, gdyż będąc wierny Bogu, pozostawał także wierny Jezusowi we wszystkim, co Go dotyczyło.
(27) Radość króla (w. 23.) przedstawia radość Jezusa zarówno osobistą jak i tę przejawianą przez Jego lud z powodu duchowego zwycięstwa brata Russella. Rozkaz Dariusza, aby uwolnić Daniela (w. 23.) ilustruje podjęcie działań przez Jezusa, mających na celu zatrzymanie fali oszczerstw. Wydobycie Daniela z dołu z lwami obrazuje zaprzestanie oszczerczej kampanii wobec brata Russella, prowadzonej przez jego wrogów, wskutek czego od 1913 r. nastąpiła ogromna zmiana w nastawieniu opinii publicznej w stosunku do naszego Pastora. Decyzją sądu D. C. (District Columbia – Waszyngton, stolica USA – przyp. tłum.), obowiązującą w całych Stanach Zjednoczonych z wyjątkiem Florydy, na koncern prasowy wydający około trzydziestu opiniotwórczych gazet została nałożona kara w postaci nakazu opublikowania przeprosin za rozpowszechnianie oszczerstw o bracie Russellu, a jako zadośćuczynienie, na łamach gazet zrzeszonych w tym koncernie, zamieszczano jego kazania. Przedstawienie tej decyzji innym wydawcom, prowadzącym podobne kampanie oszczerstw, wywołało analogiczne skutki. Politycy, ludzie oświaty i ustawodawcy rywalizowali ze sobą o przywilej przedstawiania brata Russella publiczności, która po brzegi wypełniała największe sale w Ameryce i innych krajach. Wszędzie uważano go za największego religijnego nauczyciela tamtych czasów. Organizatorzy Wystawy Panama-Pacific wyznaczyli Dzień Pastora Russella jako część programu wystawy, a przewodniczący jej zarządu wygłosił do licznie zgromadzonego audytorium pełne uznania przemówienie na temat naszego Pastora