Epifaniczny tom 9 – rozdział 7 – str. 459
Daniel – typ i antytyp
Daniel jest godny, jako jednostka, stanowiska Eleazara Tysiąclecia, tj. szczególnego przedstawiciela Pana wobec Małego Stadka (4 Moj. 4:16) i Starożytnych Godnych (4Moj. 3:32) podczas Tysiąclecia.
(29) Różnica między rozdziałami 1-6 a 7-12 Księgi Daniela polega na tym, że rozdziały od 1. do 6. zawierają głównie przekaz historyczny, a od 7. do 12. przede wszystkim opis proroczy, choć kilka proroczych wątków znajduje się w rozdziałach 1-6 i kilka historycznych w rozdziałach 7-12. Nie zamierzamy w tym artykule wyjaśniać proroctw zawartych w tej księdze, ponieważ wystarczająco jasno uczynił to nasz Pastor, lecz pragniemy przedstawić typ i antytyp postaci Daniela, występujący w jej drugiej części tak, jak to uczyniliśmy, analizując część pierwszą. Jest to możliwie, ponieważ druga część Księgi Daniela, choć w większości prorocza, zawiera jednak kilka fragmentów i odniesień historycznych. Siódmy rozdział Księgi Daniela to przede wszystkim proroctwo i tylko dwie historyczne wzmianki. Ten rozdział zawiera wizję czterech bestii, które reprezentują cztery uniwersalne imperia z Czasów Pogan oraz widzenie o rogach czwartej bestii, szczególnie o jednym z nich. Dalej opowiada o Starodawnym i kimś, podobnym do Syna Człowieczego, przybywającym w obłokach niebieskich ze swymi świętymi, aby ustanowić Królestwo. Daniel, który miał te wizje, przedstawia brata Russella, w którego myślach dojrzewał, wynikający częściowo z badania Pisma Świętego, a częściowo z analizy wydarzeń historycznych, niejasny pogląd dotyczący panowania pogan i Królestwa Bożego, które ma nastąpić po odebraniu poganom władzy w wyniku sądu Bożego. Brat Russell wtedy jeszcze nie rozumiał dokładnie, co i jak się stanie, tak jak Daniel nie rozumiał otrzymanego widzenia (w. 15.,16.). Daniel prosił o jego wyjaśnienie i otrzymał je od tego, który stał przy nim (w. 16-27), podobnie brat Russell poszukiwał odpowiedzi