Epifaniczny tom 9 – rozdział 7 – str. 478
Daniel – typ i antytyp
reprezentuje brata Barboura, użytego przez Jezusa do wzbudzenia zainteresowania brata Russella proroctwami czasowymi za pośrednictwem tego artykułu. Podniesienie Daniela przez tę rękę i postawienie go na kolanach i dłoniach (w. 10.) przedstawia brata Russella, który, dzięki artykułowi brata Barboura, otrzymał wystarczającą siłę wiary od Jezusa, aby zająć połowicznie właściwe stanowisko wobec tematu proroctw czasowych. Oznajmienie Danielowi przez Gabriela, że jest bardzo kochany (w. 11.), reprezentuje zapewnienie Jezusa udzielone bratu Russellowi, iż jest bardzo kochany przez Boga. Zachęcanie Daniela przez Gabriela, aby zrozumiał jego słowa (BG – miał wzgląd – przyp. tłum.) (w. 11.), przedstawia rozbudzenie przez Jezusa w bracie Russellu pragnienia zgłębienia kwestii czasu i innych zarysów związanych z proroctwami, jakie Jezus miał mu objawić. Gabriel zachęcający Daniela, aby powstał (w. 11.), przedstawia inspirowanie brata Russella przez Jezusa, żeby zajął właściwe stanowisko wobec proroctw czasowych, stanowisko będące przeciwieństwem tego, które zajmował dotychczas (twarzą do ziemi). Daniel, drżąc, podniósł się i stanął wyprostowany (w. 11.), pokazuje to naszego Pastora, który, choć nie bez wątpliwości, przyjął właściwą postawę wobec proroctw czasowych, tzn. przejawiał wypływające z przekonania zainteresowanie tym tematem, będąc otwarty na przekonujące dowody, mimo iż towarzyszyły temu obawa i niepokój, by nie zostać wprowadzonym w błąd, ponieważ rozumiał, że proroctwa czasowe były do tej pory błędnie używane.
(46) Gabriel dodający odwagi Danielowi odczuwającemu lęk (w. 12.), przedstawia kontynuowanie zachęcania naszego Pastora przez Jezusa, aby się nie obawiał właściwego użycia proroctw czasowych. Gabriel oznajmił Danielowi, że od kiedy rozpoczął on swój dwudziestojednodniowy post i modlitwy, Bóg wysłuchał pragnienia jego serca, by poznać Pańskie drogi i posłał Gabriela, żeby wyjaśnił Danielowi to, o co się modlił (w. 12.). Jest to typem zapewnienia, że już w 1868 r., kiedy brat Russell przyjął stanowczą postawę, aby nie wierzyć w nic jako Boskie objawienie, jeśli nie jest to zgodne z Boskim charakterem, Bóg żywo zareagował na jego modlitwy o prawdę i posłał