Epifaniczny tom 9 – rozdział 8 – str. 520
Pierwsze ukazanie się Dawida – typ i antytyp
która nigdy nie pracowała. Długie palce nadawały wyrazistości jego gestom, gdy zwracał się do publiczności. Jego cera była jasna. Miał jedną z najwspanialszych i najbardziej wyróżniających się twarzy, jakie kiedykolwiek zdobiły człowieka z naszej upadłej rasy. Spojrzenie na tę twarz było błogosławieństwem. Przechodnie, widząc go na ulicy, często odwracali się, aby mu się przyjrzeć. Nie nosił wąsów, ale jego broda – zwłaszcza w późniejszych latach, gdy była śnieżnobiała – nadawała mu łagodny i patriarchalny wygląd. Zatem jego wygląd był atrakcyjny. Znajomość medycyny i własnego ciała przyczyniła się w dużej mierze do tego, że tak słaby organizm uczynił narzędziem, dzięki któremu był w stanie wykonać tak wielkie dzieło, jakiego dokonał.
(14) Również z punktu widzenia frenologii brat Russell był niezwykłym człowiekiem. Frenolog, który nie znał brata Russella i nigdy go nie widział, gdy pokazano mu zdjęcie, po przyjrzeniu się temu zdjęciu przez chwilę, zauważył: „To jest wyjątkowo utalentowany człowiek, albo jest on rektorem seminarium duchownego, albo magnatem handlowym, nie jestem pewien, którym z nich jest”. Ten frenolog na swój sposób wskazał na ogólne zalety tego człowieka – wnikliwego badacza Słowa oraz zdolnego zarządcy. Uwypuklił dwie główne cechy służby pastora Russella – tłumacza Słowa, mającego nadzór nad spichlerzem oraz Pańskiego szafarza zarządzającego sprawami domu Pańskiego (Mat. 24:45-47; Łuk. 12:42-44). Dla naszych czytelników interesującym będzie poznanie doświadczenia, jakie miał brat Russell z prof. Fowlerem, prawdopodobnie najzdolniejszym z frenologów. Ojciec pastora Russella pragnął, by prof. Fowler zbadał głowę jego syna, który wtedy miał 16 lat. Brat Russell z właściwą sobie pokorą nie chciał się na to zgodzić, obawiając się, że prof. Fowler będzie mu schlebiał. Na takie badanie brat Russell miał się zgodzić tylko wtedy, gdyby prof. Fowler obiecał mu powiedzieć, jakie ma braki i jak je uzupełnić, aby zapewnić sobie powodzenie w swoich przedsięwzięciach.