Epifaniczny tom 9 – rozdział 9 – str. 542
Antytypiczni Dawid i Goliat
Asek (przekopany) reprezentuje obszary, które były w sposób krytyczny zbadane w czasie końca, szczególnie z naukowego punktu widzenia. Zatem linia walki po stronie zastępów niewierzących z okresu Paruzji rozciągała się od poglądów niewierzących w najwyższym stopniu (ateizmu) aż do granic prawdy, gdy ta stykała się ze sferą błędu. Ephes (pole) – Dammim (krwi) (ostatnie słowo z wersetu 1., Domim, w języku angielskim brzmi Ephesdammim – przyp. tłum.) przedstawia temat pojednania, przedstawiony w dwóch ofiarach za grzech, będący celem głównego ataku niewierzących. Książęta utracjuszy koron (Saul) i mężowie izraelscy (wierzący Biblii, znajdujący się poza prawdą) zgromadzeni (zebrali się, w. 2.) ze względu na Biblię – Boskie objawienie, jako grupa mocnych wojowników (Ela – dąb), przygotowywali się do obrony przed niewierzącymi i do atakowania tych (Filistynów), którzy opowiadali się za królestwem błędu (na górze z jednej strony, w. 3.). Izraelici w zasadzie opowiadali się po stronie królestwa prawdy (na górze z drugiej strony) w takim stopniu, w jakim prawda przeciwstawiała się błędom niewierzących. Dolina między walczącymi reprezentowała warunki oddzielające atakujących Biblię od jej obrońców. Zatem w wersetach 1-3 są pokazane typiczne oddziały przedstawiające dwa obozy nieprzyjaznych wobec siebie wojowników w wojnie o wiarygodność Biblii jako Bożego objawienia, toczącej się w okresie Paruzji.
(3) Goliat (rzucający się w oczy, w. 4.) z Get (prasa do winogron) – wojownik Filistynów, przedstawia teorię ewolucji, która w okresie Paruzji była bez wątpienia wybitnym wojownikiem niewierzących. Jego olbrzymi wzrost, mierzony w łokciach świeckich, wynosił 9 stóp i 8 cali (ok. 2,95 m – przyp. tłum.). Niewątpliwie pomiar przy użyciu świeckiego łokcia ma zastosowanie w jego przypadku, ponieważ Goliat był niereligijny, co więcej, użycie świętego łokcia (25 cali) uczyniłoby go nieprawdopodobnie wysokim (ok. 4,02 m – przyp. tłum.). Wzrost Goliata przedstawia wielkie intelektualne osiągnięcia czołowych wyznawców teorii ewolucji, takich jak: Darwin, Wallace, Spencer, Huxley, Haeckel itd. Zważywszy na intelektualny