Epifaniczny tom 9 – rozdział 9 – str. 546
Antytypiczni Dawid i Goliat
Abinadab (mój ojciec jest szlachetny), reprezentuje Merarytów Wieku Ewangelii – wydawców i redaktorów chrześcijańskiej literatury: Biblii, dzieł teologicznych, czasopism i ulotek. Trzeci syn, Samma (cud), przedstawia Kaatytów Wieku Ewangelii – teologów, będących lingwistami, interpretatorami, historykami i systematykami jako wykładowców i autorów. Kolejni trzej synowie odpowiadają trzem grupom utracjuszy koron, przyszłej klasie Wielkiej Kompanii, Lewitom postrzeganym z wyprzedzeniem przez Boga, który widzi to, czego jeszcze nie ma tak, jak gdyby się to już wypełniło (Rzym. 4:17). W podobny sposób, w związku z piątym przesiewaniem Żniwa, antytypiczny Kore i 250 antytypicznych Lewitów jest przedstawionych jako tracący korony przed Epifanią, zanim Wielka Kompania została po raz pierwszy potraktowana jako klasa. Siódmy syn Isajego reprezentuje Małe Stadko, a ósmy, Dawid (w. 14.), Onego Sługę – zarządcę nad czeladzią. Wyruszenie trzech najstarszych synów z Saulem na wojnę (w. 13.,14.) jest typem tego, że trzy grupy Lewitów Wieku Ewangelii walczyły o Biblię pod przywództwem utracjuszy koron.
(6) Cechy Dawida opisane w 1 Sam. 16:18-23 i jego najwcześniejsze czyny związane z Saulem przedstawiają cechy brata Russella w latach 1872-1874 oraz jego działalność w okresie od 1874 r. do 1876 r. W pierwszym z dwuletnich okresów, w wyniku jego wzrostu (w. 18.) w prawdzie o Okupie i restytucji, uaktywniły się cechy, które wykorzystał do obalenia doktryn o Trójcy, ludzkiej nieśmiertelności, świadomości umarłych i wiecznych mękach. W wersetach 21-23 przedstawiona jest publiczna działalność brata Russella od października 1874 r. do kwietnia 1876 r., szczególnie w związku z ustną i pisemną prezentacją tematu Cel i sposób powrotu naszego Pana. Treść 1Sam. 17:15 odnosi się w antytypie do tymczasowego zakończenia tej działalności w 1876 r. i do zwrócenia uwagi przez brata Russella na zagadnienia odnoszące się do klasy Małego Stadka, szczególnie w okresie