Epifaniczny tom 9 – rozdział 9 – str. 562
Antytypiczni Dawid i Goliat
był symbolizowany przez zdeptanie go, podobnie jak zwycięstwo Kościoła nad czterema instytucjonalnymi wrogami – papiestwem (lew), systemem Szatana (wąż), federacją kościołów (młody lew) i władzą cywilną (smok) – jest przedstawione w Psalm 91:13 jako zdeptanie ich. Zobacz także 1Moj. 3:15 i Rzym. 16:20 (margines KJV). Brat Russell postąpił podobnie z obaloną teorią ewolucji – symbolicznie zdeptał ją, używając przeciwko niej czterech innych doktryn, wymienionych powyżej jako pozostałych czterech symbolicznych kamieni (prawd).
(21) Pierwszej z tych doktryn – prawdy o stworzeniu człowieka doskonałym, na obraz i podobieństwo Boże – użył przeciwko ewolucji, argumentując w podany poniżej sposób. Jeżeli człowiek został stworzony doskonały, na obraz Boga, to musiał istnieć na wyższym poziomie niż obecnie. Z tego powodu pierwszy człowiek nie mógł być jedynie o stopień wyżej od małpy ani też nie mógł ewoluować – rozwijać się – ponieważ obecnie daleko mu do fizycznej, moralnej, umysłowej i religijnej doskonałości. Drugą prawdą z pięciu, jakiej użył brat Russell, była doktryna o upadku człowieka w grzech oraz fizyczną, umysłową, moralną i religijną degradację. Posłużył się nią w podany poniżej sposób. Gdyby pierwszy człowiek niewiele różnił się od małpy i od momentu stworzenia udoskonalał się, to nie nastąpiłby jego upadek w grzech i nie miałaby miejsca pogłębiająca się fizyczna, umysłowa, moralna i religijna degradacja. Jednak historia ludzkości jest pełna dowodów nasilającej się degeneracji człowieka. Czwartą, z pięciu doktryn użytych przeciwko ewolucji, była ta o wysokim powołaniu, przedstawiona poniżej. Jedynym wyjątkiem, nie podlegającym postępującej degradacji, są doświadczenia życiowe świętych, którzy dzięki Bożej łasce pokonują skażenie (degradację) istniejące na świecie z powodu pożądliwości (2Piotra 1:4). Rozwijają się do stanu umysłowej i religijnej doskonałości nie dzięki ewolucji, ale przez poświęcenie swego człowieczeństwa, a zatem nie poprzez ewolucyjne przetrwanie najsilniejszych ani przez naturalną selekcję, lecz w następstwie działania praw duchowych, przez które Boska łaska uzdalnia świętych do okazywania posłuszeństwa. Jest to niezbity dowód obalający ewolucję.