Epifaniczny tom 1 – rozdział 2 – str. 52
Boskie Przymioty Istoty
całkowite związanie szatana i jego upadłych aniołów, usunięcie ich z atmosfery ziemi oraz uwięzienie ich na czas Tysiąclecia, zmartwychwstanie wszystkich sprawiedliwych, wzbudzenie niesprawiedliwych, ustanowienie na całej ziemi Królestwa Bożego. Boski plan obejmuje także zniszczenie wszelkich warunków sprzyjających złu, wprowadzenie warunków sprzyjających sprawiedliwości, zamienienie ziemi w raj, podniesienie drogą posłuszeństwa upadłego rodzaju Adama do pierwotnej doskonałości, restytucję, rozwiązanie szatana i upadłych aniołów dla dokonania ostatecznej próby ludzkości, zachowanie wiernych w wiecznym życiu na ziemi, zniszczenie szatana oraz złych aniołów i ludzi przy końcu Małego Okresu po Tysiącleciu i napełnienie ziemi chwałą Boga. Te cudowne zarysy Boskiego planu, jakie pozostają jeszcze do zrealizowania – każdy z osobna i wszystkie razem – wraz z innymi rzeczami będą znamienną manifestacją cudownej Boskiej mocy – Jego wszechmocy!
A co potem? Czy Boska moc wtedy pozostanie bezczynna? Wcale nie! Z końcem Tysiąclecia dobiega końca Jego wielki dzień odpoczynku długości 7000 lat. Po doprowadzeniu przez Chrystusa do końca ziemskiego stworzenia w Tysiącleciu, ostatnim siódmym Boskim dniu odpoczynku od Jego twórczego dzieła, przyjdzie czas na inne stworzenia. O ile wiemy, jedyne ciała niebieskie dotychczas zamieszkałe to mieszkanie Boga i aniołów – Alkione na Plejadach – oraz nasza Ziemia. Skoro Bóg dopilnuje, by nasza Ziemia, stając się wiecznym i doskonałym mieszkaniem naszego udoskonalonego rodzaju, nie została stworzona na próżno, podobnie dopilnuje, by inne planety zostały zamieszkane przez doskonałe stworzenia. Gdyby bowiem nie miały być one zamieszkane, po co stwarzałby liczne układy planetarne? Skoro dla zrealizowania celowości stworzenia ziemi została ona zaludniona, powinniśmy oczekiwać, że także inne planety zostaną zamieszkane, w przeciwnym razie stworzone byłyby na próżno. Klasa Chrystusa będzie