Epifaniczny tom 1 – rozdział 3 – str. 83
Elementy składowe i wyższe pierwszorzędne łaski charakteru Boga
praktycznych rezultatów zgodnie z mocą, sprawiedliwością i miłością. Zastanówmy się przez chwilę nad Boskimi dziełami twórczymi. Wszystkie one manifestują myśl, że prawdziwa wiedza, używana ufnie i z nadzieją, utkała plany, których efektem jest stworzenie. Stworzenie – materialne i duchowe – jest cudownym dziełem planu, który z ufnością i nadzieją wykorzystał wiedzę obejmującą wszystkie rzeczy naturalne i duchowe, we wszystkich właściwościach, relacjach, reakcjach, możliwościach i potencjale, w połączeniu z zasadami mocy, sprawiedliwości i miłości. Opatrzność podtrzymująca takie stworzenie to efekt podobnych planów, podobnie stworzonych. Jeśli spojrzymy na Boskie dzieło twórcze w odniesieniu do człowieka, znowu dostrzeżemy tutaj prawdę użytą z ufnością i nadzieją w tworzeniu planu, który w każdym swym zarysie łączy moc, sprawiedliwość i miłość. Stwarzając człowieka odpowiedniego do wiecznego życia, Boska mądrość miała do rozwiązania następujący problem, w związku z którym musiała opracować praktyczny plan, ukazujący harmonijną współpracę mocy, sprawiedliwości i miłości: stworzenie rodzaju moralnie wolnych jednostek, które z powodu inteligentnej oceny grzechu w jego istocie i skutkach oraz sprawiedliwości w jej istocie i skutkach zawsze będą nienawidziły i unikały tego pierwszego i zawsze będą miłowały i praktykowały to drugie.
Stworzenie takiej moralnie wolnej jednostki oznaczało spełnienie pewnych warunków, tzn. nie mogła ona być maszyną, ponieważ zniszczyłoby to jej wolną wolę. A zatem musiała ona być wolną jednostką, która mogła wybrać grzech, jeśli tego chciała, i mogła wybrać sprawiedliwość, jeśli tego chciała. Tak więc Boska mądrość musiała zaplanować istotę obdarzoną intelektem, uczuciami i wolą, a także fizycznym organizmem. Moc, sprawiedliwość i miłość żądały, aby została ona zaplanowana jako bezgrzeszna istota na obraz Boga, ponieważ słabością, niesprawiedliwością i brakiem miłości byłoby stworzenie istoty grzesznej, a mocą, prawością i miłością stworzenie jej dobrej. Moc, sprawiedliwość i miłość wymagały ponadto, by była ona śmiertelna, tak aby w przypadku grzechu mogła być zniszczona.