Epifaniczny tom 1 – rozdział 4 – str. 174
Niższe pierwszorzędne Łaski Boskiego Charakteru
i niebo na ziemi. Jego uprzejmość rozświeca nasze noce i rozsławia nasze dnie, zimę przemienia w wiosnę, a grudzień czyni tak miłym jak maj. Owładnięci doznaniem Jego uprzejmości, zapominamy o naszych smutkach, mówimy „do widzenia” naszym kłopotom, zwyciężamy w naszych próbach i tryumfujemy w bitwach życia. W Jego łasce, która wyraża się w Jego uprzejmości, znajdujemy życie i zdrowie, pokój i radość, wiarę i widzenie, nadzieję i spełnienie, miłość i rozkosz, braterstwo i ojcostwo! Przypisując Mu najdoskonalszą nieskwapliwość, powściągliwość, przebaczenie, wspaniałomyślność, wielkoduszność, szczodrość, łagodność, miłość, pokój, radość i łaskawość – Pismo Święte ogłasza nam Jego supremację w sympatyczności. Wychwalamy, czcimy i uwielbiamy Go za kolejną z Jego chwalebnych niższych pierwszorzędnych łask – za Jego sympatyczność. Nasze wychwalanie, cześć i uwielbienie dla Niego powinny być tak szczere, by codziennie pragnąć i usiłować stawać się takim jak On w niższej pierwszorzędnej łasce sympatyczności, która to zaleta uczyni nas błogosławieństwem dla innych, siłą dla nas samych i chwałą dla Boga.
Omawiając nasz temat w powyższych paragrafach niniejszego rozdziału, zakończyliśmy rozważanie Boskich samolubnych niższych pierwszorzędnych zalet charakteru, a w następnej części tego rozdziału rozpoczynamy analizę Boskich społecznych niższych pierwszorzędnych łask. Różnica między tymi dwoma grupami pierwszorzędnych łask charakteru jest następująca: podczas gdy samolubne niższe pierwszorzędne przymioty skierowane są na samego posiadacza jako swój cel, społeczne niższe pierwszorzędne przymioty kierują się ku innym. Tak więc samoocena, aprobatywność, pokój itp. pod pewnymi względami kierują się na siebie jako swój cel, podczas gdy miłość małżeńska, przyjaźń, miłość rodzicielska itp. skupiają się na innych jako swym celu. Są pewne aspekty łask społecznych, których Bóg nie posiada, np. miłości do płci